Nammalvar.[

 

ஸ்ரீ நாலாயிர திவ்வியப் பிரபந்தம் பொது தனியன்கள்

«லஷ்மீநாத ஸமாரம்பாம் நாத யாமுந மத்யமாம்

அஸ்மதாசார்ய பர்யந்தாம் வந்தே குருபரம்பராம்.

எம்பெருமானார் தனியன்

யோ நித்யமச்யுதபதாம்புஜயுக்மருக்ம

வ்யாமோஹதஸ் ததிராணி த்ருணாய மேநே

அஸ்மத்குரோர் பகவதோsஸ்ய தயைகஸிந்தோ:

ராமா நுஜஸ்ய சரணௌ ஸரணம் ப்ரபத்யே.

நம்மாழ்வார் தனியன்

மாதா பிதா யுவதயஸ் தநயா விபூதிஸ்-

ஸர்வம் யதேவ நியமேந மதந்வயாநாம்

ஆத்யஸ்ய ந:குலபதேர் வகுளாபிராமம்

ஸ்ரீமத் ததங்க்ரியுகளம் ப்ரணமாமி மூர்த்நா.

ஆழ்வார்கள் உடையவர் தனியன்

பூதம் ஸரஸ்ச மஹதாஹ்வய-பட்டநாத-

ஸ்ரீபக்திஸார-குலஸேகர-யோகிவாஹாந்

பக்தாங்க்ரிரேணு பரகால- யதீந்த்ர மிஸ்ராந்

ஸ்ரீமத் பராங்குஸ முநிம் ப்ரணதோஸ்மி நித்யம்.

 

ஸ்ரீமந் நாதமுனிகள் அருளிச்செய்தவை(current)

 

»

அவிதிதவிஷயாந்தரச்சடாரே 

ருபநிஷதாமுபகாநமாத்ரபோக: 

அபிசகுணவஸாத் ததேகஸேஷீ 

மதுரகவிர் ஹ்ருதயே மமாவிரஸ்து.

 

இருகவிற்ப நேரிசை வெண்பா

வேறொன்றும் நானறியேன் வேதம் தமிழ்செய்த, 

மாறன் சடகோபன் வண்குருகூர்- ஏறு,எங்கள் 

வாழ்வாமென் றேத்தும் மதுரகவி யார்எம்மை 

ஆள்வார் அவரே யரண்.இருகவிற்ப நேரிசை வெண்பா

வேறொன்றும் நானறியேன் வேதம் தமிழ்செய்த, 

மாறன் சடகோபன் வண்குருகூர்- ஏறு,எங்கள் 

வாழ்வாமென் றேத்தும் மதுரகவி யார்எம்மை 

ஆள்வார் அவரே யரண்.

The Kanninun Cirutampu (Tamil: கண்ணிநுண் சிறுத்தாம்பு, romanized: Kaṇṇinuṇ Ciṟutāmpu, lit. 'a rope of small knots'), also rendered the Kanninun Siruttambu,[1] is a work of Tamil Hindu literature composed by Madhurakavi Alvar, one of the twelve Alvars, the poet-saints of the Sri Vaishnava tradition.[2] Comprising eleven pasurams (hymns), the Kanninun Cirutampu is a tribute to Madhurakavi's acharya, Nammalvar.[3] These hymns are part of the Sri Vaishnava canon, the Nalayira Divya Prabandham.[4]

Legend

Part of a series on

Vaishnavism

Closeup of Vishnu, seated in the lotus position on a lotus. From depiction of the poet Jayadeva bowing to Vishnu, Gouache on paper Pahari, The very picture of devotion, bare-bodied, head bowed, legs crossed and hands folded, Jayadeva stands at left, with the implements of worship placed before the lotus-seat of Vishnu who sits there, blessing the poet.

The Kanninun Cirutampu is associated with the origin of the Nalayira Divya Prabandham. According to legend, the theologian Nathamuni once heard some people reciting the cantos of Āravāmude of Nammalvar at Kumbakonam. Captivated by these pasurams (hymns), he wanted to know more about them. One of the verses also mentioned Āyirattul Ippattu (lit. '10 out of the 1000'). When Nathamuni enquired about the remaining 990, the people who sang the 10 did not know anything about the other verses. But as the song mentioned the name and place of the Alvar (Kurukur Satakopan), Nathamuni proceeded to Kurukur and asked the people there about Nammalvar's 1,000 verses.[8]

The people did not know the 1,000 verses that Nathamuni wanted, but they told him about 11 pasurams (hymns) of Madhurakavi Alvar, a disciple of Nammalvar, and the Kanninun Cirutampu. They asked him to go to Tiruppulialvar, the place where Nammalvar lived, and recite these 11 pasurams 12,000 times. Nathamuni did as advised, and pleased with his penance, Nammalvar granted him not only his 1,000 pasurams, but the entire 4,000-pasuram compendium of all the Alvars.[9]

Hymns

The work is named after the opening two words of the first hymn. This is likely a metaphor that compares the knots that were tied by Yashoda to bound the baby Krishna to prevent him from stealing butter,[5] and the poet's own strong ties with his preceptor, Nammalvar. He lauds his preceptor as the lord of Kurukur, the town where the latter resides.[6]

The first hymn of the work is translated as follows:[7]

In place of my father, the great marvellous one

who had himself tied with the knotted, slender cord,

I now draw near and speak of the lord of southern Kurkukur,

and it flows as amrtam, my tongue's delight

— Kanninun Cirutampu, Hymn 1

   பாசுரங்கள்

937## 

  1  1

கண்ணி நுண் சிறுத் தாம்பினால்*  கட்டு உண்ணப்

பண்ணிய பெரு மாயன்*  என் அப்பனில்*

நண்ணித் தென் குருகூர்*  நம்பி என்றக்கால்

அண்ணிக்கும் அமுது ஊறும் என் நாவுக்கே (2) 

938##          

 1  2

நாவினால் நவிற்று*  இன்பம் எய்தினேன்*

மேவினேன்*  அவன் பொன்னடி மெய்ம்மையே*

தேவு மற்று அறியேன்*  குருகூர் நம்பி*

பாவின் இன்னிசை*  பாடித் திரிவனே*

939##           

 1  3

திரிதந்து ஆகிலும்*  தேவபிரான் உடைக்*

கரிய கோலத்*  திருவுருக் காண்பன் நான்*

பெரிய வண் குருகூர்*  நகர் நம்பிக்கு ஆள்-

உரியனாய்*  அடியேன்*  பெற்ற நன்மையே*

940##           

 1  4

நன்மையால் மிக்க*  நான்மறையாளர்கள்*

புன்மை ஆகக்*  கருதுவர் ஆதலில்*

அன்னையாய் அத்தனாய்*  என்னை ஆண்டிடும்

தன்மையான்*  சடகோபன் என் நம்பியே  

 

941##            

 1  5

நம்பினேன்*  பிறர் நன்பொருள் தன்னையும்*

நம்பினேன்*  மடவாரையும் முன் எலாம்*

செம்பொன் மாடத்*  திருக் குருகூர் நம்பிக்கு

அன்பனாய்*  அடியேன்*  சதிர்த்தேன் இன்றே

942#            

 1  6

இன்று தொட்டும் எழுமையும் எம்பிரான்*

நின்று தன் புகழ் ஏத்த அருளினான் *

குன்ற மாடத்* திருக் குருகூர் நம்பி *

என்றும் என்னை * இகழ்வு இலன் காண்மினே.

943#           

 1  7

கண்டு கொண்டு என்னைக்*  காரிமாறப் பிரான் *

பண்டை வல் வினை*  பாற்றி அருளினான்*

எண் திசையும்*  அறிய இயம்புகேன்* 

ஒண் தமிழ்ச்*  சடகோபன் அருளையே

944#           

 1  8

அருள் கொண்டாடும்*  அடியவர் இன்புற*

அருளினான்*  அவ் அரு மறையின் பொருள்*

அருள்கொண்டு*  ஆயிரம் இன் தமிழ் பாடினான்* 

அருள் கண்டீர்*  இவ் உலகினில் மிக்கதே

945#           

 1  9

மிக்க வேதியர்*  வேதத்தின் உட்பொருள்*

நிற்கப் பாடி*  என் நெஞ்சுள் நிறுத்தினான்*

தக்க சீர்ச்*  சடகோபன் என் நம்பிக்கு*  ஆட்- 

புக்க காதல்*  அடிமைப் பயன் அன்றே?

946##           

 1  10

பயனன்று ஆகிலும்*  பாங்கலர் ஆகிலும்* 

செயல் நன்றாகத்  *திருத்திப் பணிகொள்வான்,*

குயில் நின்றார் பொழில் சூழ்  *குரு கூர்நம்பி,* 

முயல்கின்றேன்  *உன்தன் மொய்கழற்கு அன்பையே.  (2) 

947##           

1  11

அன்பன் தன்னை*  அடைந்தவர்கட்கு எல்லாம் 

அன்பன்*  தென் குருகூர்*  நகர் நம்பிக்கு*

அன்பனாய்*  மதுரகவி சொன்ன சொல் 

நம்புவார் பதி*  வைகுந்தம்*  காண்மினே   (2)

நம்மாழ்வார் சேனை முதலியார்  திருக்குருகூர்

நம்மாழ்வார் தமிழ்நாட்டில் தூத்துக்குடி மாவட்டம் ஆழ்வார் திருநகரியில் பிறந்தவர். இவர் வைணவ நெறியைப் பின்பற்றி பக்தியில் சிறந்து விளங்கிய பன்னிரு ஆழ்வார்களுள் ஒருவர். நான்கு வேதங்களையே தீந்தமிழில் பாடியதால் "வேதம் தமிழ் செய்த மாறன்" என்றே புகழ்ப்படுகிறார். கம்பர் இயற்றிய "சடகோபர் அந்தாதி" எனும் நூலின் தலைவனும் இச்சடகோபனே ஆவார்.

நம்மாழ்வார்-வைகாசி - விசாகம்  -திருக்குருகூர்   

திருவிருத்தம்  (100),       

திருவாசிரியம் (7),            

பெரிய திருவந்தாதி (87) &

திருவாய்மொழி (1102)

முகப்பு / ஆழ்வார்கள் / நம்மாழ்வார் / 

திருவிருத்தம்

bowli

பொய் நின்ற ஞானமும்*  பொல்லா ஒழுக்கும் அழுக்கு உடம்பும்,* 

இந் நின்ற நீர்மை*  இனி யாம் உறாமை,*  உயிர் அளிப்பான்- 

எந் நின்ற யோனியுமாய்ப் பிறந்தாய் இமையோர் தலைவா!* 

மெய்ந் நின்று கேட்டருளாய்,*  அடியேன் செய்யும் விண்ணப்பமே.(2) 

காணொளி

பதவுரை

உயிர் அளிப்பவன் - எல்லாப் பிராணிகளையும் ரக்ஷித்தருள்வதற்காக

நின்ற யோனியும் ஆய் - பலவகைப்பட்ட பிறப்புகளையுடையனால்

பிறந்தாய் - திருவவதரித்தவனே!

இமையோர் தலைவா - தேவர்களுக்குத் தலைவனே!

பொய் நின்ற ஞானமும் - பொய்ம்மை நிலைபெற்ற அறிவும்

பொல்லா ஒழுக்கமும் - தீய நடத்தையும்

 

2508(current)

 

விளக்கப்படம்

மேலும் பார்க்க

பாசுரம்

இசைமின்கள் தூது என்று*  இசைத்தால் இசையிலம்,*  என் தலைமேல்-

அசைமின்கள் என்றால் அசையும் கொலாம்,*  அம் பொன் மா மணிகள்-

திசை மின் மிளிரும் திருவேங்கடத்து வன் தாள்*  சிமயம் 

மிசை*  மின் மிளிரிய போவான் வழிக்கொண்ட மேகங்களே!

காணொளி

மேலும் பார்க்க

பதவுரை

அம்பொன் - அழகிய பொன்னும்

மா மணிகள் - சிறந்த ரத்னங்களும்

திசை - திக்குகள் தோறும்

மின் மிளிரும் - மின்னல்போல ஒளி வீசப்பெற்று

திருவேங்கடத்து - திருவேங்கட மலையினது

«2576 

sahana

பாசுரம்

ஈனச் சொல் ஆயினும் ஆக,*  எறி திரை வையம் முற்றும்*

ஏனத்து உருவாய் இடந்த பிரான்,*  இருங் கற்பகம் சேர்-

வானத்தவர்க்கும் அல்லாதவர்க்கும் மற்று எல்லா எவர்க்கும*

ஞானப் பிரானை அல்லால் இல்லை*  நான் கண்ட நல்லதுவே (2) 

காணொளி

பதவுரை

ஈனம் சொல் ஆயினும் ஆக - (என்னுடைய ஸித்தாந்தம் சிலர்க்கு) இழி சொல்லாயினும் ஆகுக.;

எறி திரை வையம் முற்றம் - வீசுகிற அலைகளையுடைய பிரளய வெள்ளத்திலாழ்ந்த பூமி முழுவதையும்

எனத்து உரு ஆய் கிடந்த - வராஹமீர்த்தியாய்க் கோட்டாற் குத்தி யெடுதபுதுவந்த

பிரான் - தலைவனும்

இரு கற்பகம் சேர் வானத்தவர்க்கும் - பெரிய கல்பவ்ருக்ஷங்கள் பொருந்திய ஸ்வர்க்கலோகத்திலுள்ள தேவர்கட்கும்

 

2577(current)

 

பாசுரம்

நல்லார் நவில் குருகூர் நகரான்,*  திருமால் திருப் பேர்-

வல்லார்*  அடிக் கண்ணி சூடிய*  மாறன் விண்ணப்பம் செய்த-

சொல் ஆர் தொடையல் இந் நூறும் வல்லார் அழுந்தார் பிறப்பு ஆம்*

பொல்லா அருவினை*  மாய வன் சேற்று அள்ளல் பொய்ந் நிலத்தே. (2)

பதவுரை

திருமால் - லக்ஷ்மீபதியான எம்பெருமானது

திருபேர் - திருநாமங்களை

நல்லார் - பயின்றவரான அடியார்களுடைய

அடி - திருவடிகளாகிற

கண்ணி - பூமாலையை

«

 

2584(current)

 

முகப்பு / ஆழ்வார்கள் / நம்மாழ்வார் /

 திருவாசிரியம்

பாசுரம்

நளிர் மதிச் சடையனும் நான்முகக் கடவுளும்* 

தளிர் ஒளி இமையவர் தலைவனும் முதலா,* 

யாவகை உலகமும் யாவரும் அகப்பட,* 

நிலம் நீர் தீ கால் சுடர் இரு விசும்பும்*

மலர் சுடர் பிறவும் சிறிது உடன் மயங்க,*

ஒரு பொருள் புறப்பாடு இன்றி முழுவதும்- 

அகப்படக் கரந்து ஓர் ஆல் இலைச் சேர்ந்த எம்-

பெரு மா மாயனை அல்லது,* 

ஒரு மா தெய்வம் மற்று உடையமோ யாமே?  (2)  

பதவுரை

நளிர்மதி சடையனும் - குளிர்ந்த சந்திரனை ஜடையிலே யுடைய சிவனும்

நான்முகன் கடவுளும் - பிரமதேவனும்

தளிர்ஒளி இமையவர் தலைவனும் முதலா - தழைத்த ஒளிபொருந்திய தேவேந்திரனும் ஆகிய இவர்கள் முதலாக

யாவரும் - எல்லாப்பிராணிகளும்

யாவகை உலகமும - எல்லா வுலகமும்

அகப்பட - உட்படநிலம் நீர் தீ கால் சுடர் இரு விசும்பும் - பூமி ஜலம் அக்நி வாயு, தேஜஸ் ஸுக்களையுடைய மஹத்தான ஆகாசம் ஆகிய பஞ்ச பூதங்களும்

முகப்பு / ஆழ்வார்கள் / நம்மாழ்வார் / 

பெரியதிருவந்தாதி

cencurutti

பாசுரம்

முயற்றி சுமந்துஎழுந்து*  முந்துற்ற நெஞ்சே,* 

இயற்றுவாய் எம்மொடுநீ கூடி,* -நயப்புஉடைய-

நாஈன் தொடைக்கிளவி*  உள்பொதிவோம்,*  நல்பூவைப்- 

பூஈன்ற வண்ணன் புகழ்  (2)

பதவுரை

புகழ் - திருக்கல்யாணகுணங்களை

நயப்பு உடைய - அன்பு பொதுந்திய

நா ஈன் - நாவினாலே கவனஞ் செய்யப்படுகிற

தொடை கிளவியுள் - சேர்க்கைப் பொருத்தமுடைய சொற்களிலே

பொதிவோம் - அடக்குவோமாக.

2586(current)

cencurutti

பாசுரம்

புகழ்வோம் பழிப்போம்*  புகழோம் பழியோம்* 

இகழ்வோம் மதிப்போம்*  மதியோம் இகழோம்*  மற்று-

எங்கள் மால்! செங்கண் மால்!*  சீறல்நீ, தீவினையோம்* 

எங்கள் மால் கண்டாய் இவை.  

பதவுரை

எம் கண் - எங்களிடத்தில்

மால் - வ்யாமோஹகத்தையுடைய

செம் கண் மால் - புண்டரீகாக்ஷனான பெருமானே,

புகழ்வோம் - (ஒருவராலும் புகழ்ந்து முடிக்கவொண்ணாத உன்னை அற்ப ஞானிகளான நாங்கள்) புகழ்தோமாகில்

பழிப்போம் - (அயோக்யர் புகழ்வது புகழ்ச்சியன்றாதலால் உன்னை நாங்கள் பழித்தவர்களாகவே ஆய்விடுவோம்;

 

2670(current)

 

பாசுரம்

கார்கலந்த மேனியான்*  கைகலந்த ஆழியான்,* 

பார்கலந்த வல்வயிற்றான் பாம்புஅணையான்,*-சீர்கலந்த-

சொல்நினைந்து போக்காரேல்*  சூழ்வினையின் ஆழ்துயரை,* 

என்நினைந்து போக்குவர் இப்போது?   (2) 

பதவுரை

பார் கலந்த வல் வயிற்றான் - (பிரளய காலத்தில்) உலகமெல்லாம் வந்து சோப் பெற்ற வலிய திருவயிற்றையுடையவனும்

பாம்பு அணையான் - திருவன்நதாழ்வானைப் படுக்கையாகவுடையவனுமான பெருமானுடைய

சீர் கலந்து - திருக்குணங்கள் நிரம்பிய

சொல் - ஸ்ரீஸூக்திகளை

நினைந்து - அநுணுந்தித்து

«

 

2671(current)

 

பாசுரம்

இப்போதும் இன்னும்*  இனிச்சிறிது நின்றாலும்* 

எப்போதும் ஈதேசொல் என்நெஞ்சே*-எப்போதும்-

கைகழலா நேமியான்*  நம்மேல் வினைகடிவான்* 

மொய்கழலே ஏத்த முயல் (2)

பதவுரை

ஏந்த - அதிக்க

இப்போதும் - இக்காலத்திலும்

இன்னம் இனி சிறிது நின்றாலும் - மேலுள்ள காலத்திலும்

எப்போதும் - ஆக எந்தக் காலத்திலும்

ஈதே சொல் - இதுவே (உனக்கு நான் சொல்லும்) ஹிதோபதேசமாகும்.

 ஆழ்வார்கள் நம்மாழ்வார் திருமொழி-4 2934-பாசுரம் விளக்க உரை

tiruvaay mozhi

2934(current)

 

விளக்கப்படம்

மேலும் பார்க்க

பாசுரம்

yamunakalyani

ஆடி ஆடி*  அகம் கரைந்து,*  இசை 

பாடிப் பாடிக்*  கண்ணீர் மல்கி,*  எங்கும்

நாடி நாடி*  நரசிங்கா என்று,* 

வாடி வாடும்*  இவ் வாள் நுதலே.   

பதவுரை

அடியீர் - பக்தர்களே!

குழாம் கொள் - கூட்டங்கூட்டமான சேனைகளைக் கொண்ட

பேர் - மிக்க பெருமை பொருந்திய

அரக்கன் - ராக்ஷஸ ராஜனாகிய இராவணனுடைய

குலம் - குடும்பம்

«

 

2935(current)

 

பாசுரம்

வாள் நுதல்*  இம் மடவரல்,*  உம்மைக் 

காணும் ஆசையுள்*  நைகின்றாள்,*  விறல்

வாணன்*  ஆயிரம் தோள் துணித்தீர்,*  உம்மைக் 

காண*  நீர் இரக்கம் இலீரே. 

பதவுரை

வாள் நுதல் - ஒளிமிக்க நெற்றியையுடைய

இ மடவரல் - (பராங்குசநாயகி யென்னும்) இம்மடத்தை

உம்மை - (அழகிற்சிறந்த) உம்மை

காணும் ஆசையுள் - காணவேணுமென்ற ஆசையிலரகப்பட்டு

நைகின்றாள் - சிதிலையாகின்றாள்;

 

 

 moksham vendi

«

 

3308(current)

 

»

விளக்கப்படம்

மேலும் பார்க்க

பாசுரம்

ஆறு எனக்கு நின் பாதமே*  சரண் ஆகத் தந்தொழிந்தாய்*  உனக்கு ஓர்கைம் 

மாறு நான் ஒன்று இலேன்*  எனது ஆவியும் உனதே*

சேறு கொள் கரும்பும் பெரும் செந்நெலும்*  மலி தண் சிரீவரமங்கை* 

நாறு பூந் தண் துழாய் முடியாய்!*  தெய்வ நாயகனே!*.

காணொளி

மேலும் பார்க்க

பதவுரை

சேறு கொள் - சேற்று நிலங்களிலே வளர்கின்ற

கரும்பும் - கரும்புகளும்

பெரு செந்நெலும் - பெரிய செந்நெற் பயிர்களும்

மலி - மலிந்திருக்கப்பெற்ற

தண் - குளிர்ந்த

«

 

3309(current)

 

»

விளக்கப்படம்

மேலும் பார்க்க

பாசுரம்

தெய்வ நாயகன் நாரணன்*  திரிவிக்கிரமன் அடி இணைமிசை* 

கொய் கொள் பூம் பொழில் சூழ்*  குருகூர்ச் சடகோபன்*

செய்த ஆயிரத்துள் இவை*  தண் சிரீவரமங்கை மேய பத்துடன்* 

வைகல் பாட வல்லார்*  வானோர்க்கு ஆரா அமுதே*. (2)   

காணொளி

மேலும் பார்க்க

பதவுரை

தெய்வநாயகன் நாரணன் திரிவிக்கிரமன் - எம்பெருமானுடைய

அடி இணை மிசை - உபய பாதங்களிலே,

கொய் கொள் பூ பொழில் சூழ் குருகூர் சடகோபன் - ஆழ்வார்

செய்த - அருளிச் செய்த

ஆயிரத்துள் - ஆயிரத்தினுள்ளே

«

 

3310(current)

 

»

விளக்கப்படம்

மேலும் பார்க்க

பாசுரம் anthaadi  dhanyaasi

ஆரா அமுதே! அடியேன் உடலம்*  நின்பால் அன்பாயே* 

நீராய் அலைந்து கரைய*  உருக்குகின்ற நெடுமாலே* 

சீர் ஆர் செந்நெல் கவரி வீசும்*  செழு நீர்த் திருக்குடந்தை* 

ஏர் ஆர் கோலம் திகழக் கிடந்தாய்!*  கண்டேன் எம்மானே!* (2)  

காணொளி

மேலும் பார்க்க

பதவுரை

ஆரா அமுதே- எவ்வளவு அநுபவித்தாலும் திருப்தியிறவாத அமுதமாகிய

எம்மானே - எம்பெருமானே!

அடியேன் உடலம் - என்னுடைய சரீரமானது

நின்பால் - உன் திறத்தில்

அன்பு ஆய் ஏ - அன்புதானே வடிவெடுத்ததாகி 

«

 

3316(current)

 

»

விளக்கப்படம்

மேலும் பார்க்க

பாசுரம்dhanyaasi

அரிஏறே! என் அம் பொன் சுடரே!*  செங்கண் கருமுகிலே!* 

எரி ஏய்! பவளக் குன்றே!*  நால் தோள் எந்தாய் உனது அருளே*

பிரியா அடிமை என்னைக் கொண்டாய்*  குடந்தைத் திருமாலே* 

தரியேன் இனி உன் சரணம் தந்து*  என் சன்மம் களையாயே*.

காணொளி

மேலும் பார்க்க

பதவுரை

ஏன் - நான் அனுபவித்தற்குரிய

அம் பொன் சுடரே - அழகிய பொன்போன்ற ஒளியுருவனே!

செம் கண் கரு முகிலே - சிவந்த கண்களையுடைய காளமேகம் போன்றவனே!

எரி ஏய் பவளம் குன்றே - நக்ஷத்திர மண்டலத்தளவும் ஓங்கின பவளமலைபோன்றவனே!

நால் தோள் எந்தாய் - சதுர்ப்புஜ ஸ்வாமியே!

«5  9   6  nm3

 

3326(current)

 

»

விளக்கப்படம்

மேலும் பார்க்க

பாசுரம்   mukhari

காண்பது எஞ்ஞான்றுகொலோ?*  வினையேன் கனிவாய் மடவீர்* 

பாண் குரல் வண்டினொடு*  பசுந் தென்றலும் ஆகி எங்கும்* 

சேண் சினை ஓங்கு மரச்*  செழுங் கானல் திருவல்லவாழ்* 

மாண் குறள் கோலப் பிரான்*  மலர்த் தாமரைப் பாதங்களே?*

காணொளி

மேலும் பார்க்க

பதவுரை

கனி காய் மடவீர் - கனிபோன்ற வாயையுடைய தோழிகளே!

எங்கும் - எங்குப்பார்த்தாலும்

பாண் குரல் வண்டினோடு - காளரூபமான மிடற்றோவரவையுடைய உண்டுகளும்

பசுதென்றலும் ஆகி - புதுத்தென்றதுமாய்

சேண் சினை ஓங்கு மரம் - உயர்ந்த பனைகளையுடைந்தாய்க்கொண்டு வளருகிற மாசுகளையுடைய

பாசுரம்

நாமங்கள் ஆயிரம் உடைய*  நம் பெருமான் அடிமேல்* 

சேமம் கொள் தென் குருகூர்ச்*  சடகோபன் தெரிந்து உரைத்த* 

நாமங்கள் ஆயிரத்துள்*  இவை பத்தும் திருவல்லவாழ்* 

சேமம் கொள் தென் நகர்மேல்*  செப்புவார் சிறந்தார் பிறந்தே*    

பதவுரை

நாமங்கள் ஆயிரம் உடைய - ஸஹஸஸ்தரநாமங்களையுடையனான

நம் பெருமான் - எம்பெருமானுடைய

அடிமேல் -  திருவடிகளின்மேலே

சேமம் கொள் - திண்ணிய அத்யவஸாய முடையவரான

தென் குருகூர் சடகோபன் - ஆழ்வார்

«

 5  10  11

3342(current)

 nm4

mohanam

பாசுரம்

நாகு அணைமிசை நம் பிரான்*  சரணே சரண் நமக்கு என்று*  நாள்தொறும்- 

ஏக சிந்தையனாய்க்*  குருகூர்ச் சடகோபன் மாறன்* 

ஆக நூற்ற அந்தாதி*  ஆயிரத்துள் இவையும் ஓர் பத்தும் வல்லார்* 

மாக வைகுந்தத்து*  மகிழ்வு எய்துவர் வைகலுமே*.

பதவுரை

நாகணை மிசை நம் பிரான் சரணே நமக்கு சரண் என்று - சேஷசாயியான எம்பெருமானுடைய திருவடிகளே நமக்குத் தஞ்சமென்று

நாள் தொறும் ஏக சிந்தையன் ஆண் - ஸ்திரமான ஆத்யவஸாயத்தை யுடையராய்க் கொண்டு

குருகூர் சடகோபன் மாறன் - ஆழ்வார்

ஆக - தாம்ஸத்தைபெறுவதற்கு

நூற்ற - அருளிச் செய்த

3446 6-10- 5

புணரா நின்ற மரமேழன் றெய்த வொருவில் வலவாவோ,

புணரேய் நின்ற மரமிரண்டின் நடுவே போன முதல்வாவோ,

திணரார் மேகம் எனக்களிறு சேரும் திருவேங் கடத்தானே,

திணரார் சார்ங்கத் துன்பாதம் சேர்வ தடியே னெந்நாளே? 6.10.5

«

 

3446(current)

 

பாசுரம் nattakurinji

புணரா நின்ற மரம் ஏழ்*  அன்று எய்த ஒரு வில் வலவா ஓ,* 

புணர் ஏய் நின்ற மரம் இரண்டின்*  நடுவே போன முதல்வா ஓ,*

திணர் ஆர் மேகம் எனக் களிறு சேரும்*  திருவேங்கடத்தானே,* 

திணர் ஆர் சார்ங்கத்து உன பாதம்*  சேர்வது அடியேன் எந்நாளே?   

காணொளி

மேலும் பார்க்க

பதவுரை

அன்று - ராமாவதாரத்திலே

புணரா நின்ற மரம் ஏழ் - ஒன்றொடொன்று பிணைந்திருந்த ஸப்த ஸாலவ்ருக்ஷங்களை

எய்த - துளைபடுத்தின

ஒரு வில் வலவா ஓ - ஓ தனிவீரனே!

 3451 nadanamakriya 6-10-10

அகல கில்லேன் இறையும் என் றலர்மேல் மங்கை யுறைமார்பா,

நிகரில் புகழாய். உலகமூன் றுடையாய். என்னை ஆள்வானே,

நிகரில் அமரர் முனிக்கணங்கள் விரும்பும் திருவேங் கடத்தானே,

புகலொன் றில்லா அடியேனுன் அடிக்கீ ழமர்ந்து புகுந்தேனே. 6.10.10

பாசுரம்nadanamakriya 

அகலகில்லேன் இறையும் என்று*  அலர்மேல் மங்கை உறை மார்பா,* 

நிகர் இல் புகழாய் உலகம் மூன்று உடையாய்!*  என்னை ஆள்வானே,* 

நிகர் இல் அமரர் முனிக்கணங்கள் விரும்பும்*  திருவேங்கடத்தானே,* 

புகல் ஒன்று இல்லா அடியேன்*  உன் அடிக்கீழ் அமர்ந்து புகுந்தேனே.        

பதவுரை

அவர் மேல் மங்கை - பூவில் வாழ்மகளான பெரிய பிராட்டியார்

இறையும் அகல கில்லேன் என்று - ஒருக்ஷணமும் பிரிந்திருக்கமாட்டேனென்று சொல்லிக்கொண்டு

இறையும் அகல கில்லேன் என்று - ஒருக்ஷணமும் பிரிந்திருக்கமாட்டேனென்று சொல்லிக்கொண்டு

உறை மார்பா - நித்யவாஸம் பண்ணப்பெற்ற திருமார்வையுடையவனே!

நிகர் இல் புகழாய் - ஒப்பற்றதான புகழை யுடைய வனே!

10-10-11

பாசுரம்kalyani

அவாஅறச் சூழ்*  அரியை அயனை அரனை அலற்றி* 

அவாஅற்று வீடுபெற்ற*  குருகூர்ச் சடகோபன் சொன்ன*

அவாஇல் அந்தாதிகளால்*  இவைஆயிரமும்*  முடிந்த- 

அவாஇல் அந்தாதி இப்பத்து அறிந்தார்*  பிறந்தார் உயர்ந்தே.  (2)

காணொளி

மேலும் பார்க்க

பதவுரை

அவாவில் - பக்தியினா லுண்டானதான

அந்தா திகளால் - அந்தாதித் தொடையான பாசுரங்களால் நிறைந்த

இவை ஆயிரமும் - இவ்வாயிரத்தினுள்ளே

முடிந்த அவாவில் - பரம பக்தியாலே பிறந்ததான

அந்தாதி - அந்தாதியான

Ragam: Lathangi

munnuraittha thiruviruttham nooru paattum

muraiyinvaru maasiriyam Ezu paattum

manniyannar porul periya thiruvanthaathi

maRavaatha padi yeNpathEzu paattum

pinnuraittha thOr thiruvaaymozi yeppOthum

pizaiyarava ayiratthoruNootriirandu paattum

inNilatthil vaikaasi visaakam thannil

ezil kurugai varumaaRaa irangu neeyE.

aadi kondar veena lesson@5G revsn audde grade certificate 7 mayamalavagaula

raga alapana lesson@5G mayamalavagaula https://youtu.be/nP_8UK2kmHE

ஸ்ரீ நாராயணீயம் – தசகம் 33–ஸ்ரீ அம்பரீஷ சரித்திரம் —

 

ஸ்ரீ நாராயணீயம் – தசகம் 33–ஸ்ரீ அம்பரீஷ சரித்திரம் —

வசந்த திலகம் -14 அச்சு எழுத்துக்கள் ஒவ்வொரு வரியிலும்

வைவஸ்வ தாக்ய மநு புத்ர நபாக ஜாத
நாபா கநாமக நரேந்திர ஸூதோ அம்பரீஷ
சப்தார்ண வாவ்ருத மஹீ தயிதோ அபி ரேமே
த்வத் சங்கிஷு த்வயி ச மக்ந மநாஸ் சதைவ –1-

நரேந்திர-நரர்களுக்கு தலைவன்
தாசாரதி
வாசுயதேவன்
போல் நாபாகன் நபாகனின் மகன்
சப்தார்ண வாவ்ருத-ஏழு கடலால் சூழப்பட்ட

த்வத் சங்கிஷு த்வயி ச–பாகவத கைங்கர்யம் ஏற்றம் -அது போகத் தான் பகவத் பக்தி

விவஸ் வான் ஸூர்ய புத்ரன் -வைவஸ்வத மனுவின் பிள்ளை நமுகன் -அவனுடைய பிள்ளை நாபாகன் –
அவனுக்கு அம்பரீஷன் என்ற மகன் பிறந்தான் -அவன் ஏழு கடல் சூழ்ந்த பூமிக்குத் தலைவனாய் இருந்தான் –
இருப்பினும் தங்கள் இடத்திலும் தங்கள் பக்தர்கள் இடத்திலும் அன்பு கொண்டு வாழ்ந்து வந்தான் –

சதைவ-எப்பொழுதும்

——-

த்வத் ப்ரீதயே சகலமேவ விதாந்வதோ அஸ்ய
பக்த் யைவ தேவா நசிராத்  (விரைவாக -சிரம் நீண்ட காலம் சிரஞ்சீவி ) ப்ருதா ப்ரஸாதம்(அநுக்ரஹம் )
யே நாஸ்ய யாசந ம்ருதே அப் யபி ரக்ஷணார்த்தம்
சக்ரம் பவாந் பிரவித தார ஸஹஸ்ர தாரம் –2-

பிரவித தார–பிரவித தார

தேவனே உம்மிடம் கொண்ட பக்தியால் –சகலமேவ-அனைத்து கர்மங்களையும் ஓன்று விடாமல் செய்தான் –
அவன் கேட்காமலேயே அவனை ரக்ஷித்து அருள
ஆயிரக் கணக்கான முனைகளை உடைய தங்கள் சக்ராயுதத்தை அவனுக்கு அளித்து அருளினீர்கள்

————

சத்வாதஸீ வ்ரதமதோ பவத் அர்சநார்தம்
வர்ஷம் ததவ் மது வநே யமுநோப கண்டே
பத்ந்யா சமம் ஸூ மனஸா மஹதீம் விதன்வந்
பூஜாம் த்விஜேஷு விஸ்ருஜன் பஸூ ஷஷ்டி கோடிம்–3-

பிறகு அம்பரீஷன் யமுனைக் கரையில் உள்ள மது வனத்தில் நற் குணங்கள் கொண்ட தன்
மனைவி உடன் தங்களைப் பூஜித்து வந்தான்
பஸூ ஷஷ்டி கோடிம்-அறுபது கோடிப் பசுக்களை –த்விஜேஷு விஸ்ருஜன்-வேதம் அறிந்தவர்களுக்குத் தானம் செய்தான்
ஒரு வருஷ காலம் துவாதசி விரதத்தை அனுஷ்ட்டித்து தங்களைப் பூஜித்து வந்தான்

மது வனத்தில்-துருவன் தவம் இருந்த இடம்
ராமாயணம் -லவணாசுரனை அழித்து நகரமாக மதுரா ஆகி மன்னு வடமதுரை ஆனது

சத்வாதஸீ வ்ரத-ஏகாதசி விரதம் -பாரணை பண்ணி துவாதசியில் பூர்த்தி
16-2 கீதா பாஷ்யம் -துவாதசி விரதம் என்றே கூறுகிறார்
துவாதச சமாராதனம் பண்ணுவதற்காகவே ஏகாதசி விரதம்-பகவானின் உவப்புக்காகவே விரதம் இருக்க வேண்டும்-
இதுவே முக்கிய காரணம் -தேசிகன் தாத்பர்ய சந்திரிகையில் காட்டி அருளுகிறார்

————-

தத்ராத பாரண திநே பவத் அர்சநாந்தே
துர்வாஸ ஸ அஸ்ய முனிநா பவனம் ப்ரபேதே
போக்தும் வ்ருதஸ் சஸ ந்ரு பேண பரார்தி சீலோ
மந்தம் ஜகாம யமுனாம் நியமாந் விதாஸ்யந் –4-

போக்தும் வ்ருதஸ் சஸ ந்ரு பேண-உண்பதற்கு வரித்தான் அரசன்

விரதம் முடிந்து பாரணை செய்ய வேண்டிய நாளில் துர்வாசர் அம்பரீஷனின் மது வனத்துக்கு வந்தார் –
அம்பரீஷன் அவரிடம் போஜனம் செய்ய வேண்டினார்
விரைவில் கோபம் கொள்ளும் அவரும் சம்மதித்து –மந்தம் ஜகாம-மெதுவே யமுனைக் கரைக்குச் சென்றார் –

————

ராஞ்ஞா அத பாரண முஹுர்த்த ஸமாப்தி கேதாத்
வாரைவ பாரணம் அகாரி பவத் பரேண
ப்ராப்தோ முநிஸ் தத் அத திவ்ய த்ருஸா விஜாநந்
ஷிப்யந் க்ருத உத்த்ருத ஜடோ விததாந க்ருத்யாம் –5-

அரசனான அம்பரீஷன் பாரணை செய்ய வேண்டிய திதி முடியப் போகிறதே என்ற கேதாத்-கவலையில்
தீர்த்தத்தைக் குடித்துப் பாரணையை முடித்தான்
ஞான த்ருஷ்டியால் அதை அறிந்த முனிவர் கோபத்துடன் கடும் சொற்களால் அம்பரீஷனைத் தூஷித்து
தன்னுடைய ஜடையைப் பிய்த்து எறிந்து அதில் இருந்து க்ருத்யை என்ற துர் தேவதையை உண்டாக்கினார் –

————

க்ருத்யாம் ச தாம் அஸி தராம் புவனம் தஹந்தீம்
அக்ரே அபி விஷ்யந் ரூபதிர்ந பதாச்ச கம்பே
த்வத் பக்த பாதம் அபி வீஷ்ய ஸூ தர்சனம் தே
க்ருத்யா நலம் சலபயன் முநிவந் வதா வீத் —6-

கையில் கத்தி யுடன் உலகங்களை எரிக்கும் அந்த துர் தேவதையை நேரில் கண்ட
அம்பரீஷன் சிறிதும் நகராமல் இருந்தான்
ஸூ தர்சன சக்ரமானது அவனுக்கு நேர்ந்த தீங்கைப் பார்த்து அந்த க்ருத்யை(சலபயன்-சலபம் போல் அழித்து )அழித்து
துர்வாசரைப் பின் தொடர்ந்து சென்றது –

———

தாவந் நசேஷ புவநேஷு பியா ஸ பஸ்யன்
விஸ் வத்ர சக்ரம் அபி தே கதவான் விரிஞ்சம்
க கால சக்ரம்  அதி லங்க யதீத் யபாஸ்த
சர்வம் யசவ் ச ச பவந்த மவந்த தைவ –-7–

கால சக்கரத்தோடு வெண் சங்கம் கை ஏந்தினாய் ஆழ்வார்

க–யார் என்றும் ப்ரம்மாவாலும் முடியாதே

பயத்தினால் முனிவர் எல்லா உலகங்களுக்கும் ஓடினார் – எல்லா இடத்துக்கும் சக்ராயுதம் பின்
தொடர்ந்த்தத்தைக் கண்டு பிரமனைச் சரண் அடைந்தார்
கால சக்கரத்தை யாரால் எதிர்க்க முடியும் என்று பிரமதேவர் முனிவரை அனுப்பி விட்டார்
பிறகு பரம சிவன் இடம் சென்றார் -அவரும் தங்களையே சரணம் அடைய உபதேசம் செய்தார் –

பூயோ பவந் நிலய மேத்ய முனிம் நமந்தம்
ப்ரோஸே பவாந் அஹம் ருஷே தநு பக்த தாஸ
ஞானம் தபஸ் ச விநயாந் விதமேவ மாந்யம்
யாஹ் யம்பரீஷ பதமேவ பஜேதி பூமந் –8-

எங்கும் நிறைந்தவனே -கடைசியாக முனிவர் ஸ்ரீ வைகுந்தத்தை அடைந்து உம்மைச் சரண் அடைந்தார் –
தாங்கள் -முனிவரே நான் பக்தர்களுக்கு அடியவன்
அறிவும் தவமும் இருந்தாலும் அஹங்காரம் இல்லாமல் இருக்க வேண்டும்
நீங்கள் அம்பரீஷனையே சரணம் அடையுங்கோள் என்று உபதேசித்து அருளினீர்கள் –

பார்த்த சாரதியாக இருந்தானே –
கிரீடம் தலை மேல் இருக்க அஹங்காரம் -14 வருஷம் ஒதுக்கி வைத்து
பாதுகா -கைங்கர்ய ஸ்ரீ சிம்ஹாசனத்தில் இருத்தினான்
நனு -உறுதியாக பக்த தாஸன்

பூமந்–சாந்தோக்யம் -யத்ர நான்யத் பஸ்யதி –இத்யாதி பூமா ஸப்தம் –
பஹு மா சேர்ந்து பூமா –
வார்த்தை தொடங்கி –பலவற்றையும் சொல்லி -ஆர்வம் -ஜீவன் -சரீராத்மா மிக பெரியவன்
இவ்வளவு பெரியவன் பக்த தாஸன் சொல்லிக் கொள்வதே ஸ்ரேஷ்டம்
அதற்காகவே இந்தப் பத பிரயோகம்
நான் பெரியவன் —
செவியின் வழி புகுந்து என்னுள்ளாய் -ஆழ்வார்

——

தாவத் ச மேத்ய முனிநா ச க்ருஹீத பாதோ
ராஜா அபஸ்ருத்ய பவதஸ்த்ம சாவ் அநவ்ஷீத்
சக்ரே கதே முனிரதாத் அகிலாஸி ஷோ அஸ்மை
த்வத் பக்திமா கசி க்ருதே அபி க்ருபாம் ச ஸம் சந் –9-

முனிவரும் அம்பரீஷன் க்ருஹீத பாதோ-கால்களை பற்றினார் -அவன் விலகி சக்ராயுதத்தை ஸ்துதிக்க அது திரும்பிச் சென்றது
துர்வாசர் அம்பரீஷனின் பக்தியையும் தீங்கு செய்தவர்களுக்கும் நன்மை செய்யும் குணத்தையும்
மெச்சி அவனை ஆசீர்வதித்தார் –

குற்றம் செய்தவர் பக்கலில் பொறையும்–கிருபையும் உகப்பும் வேண்டும்

————

ராஜா ப்ரதீஷ்ய மும் ஏகச மாம் அ நாஸ்வாந்
ஸம் போஜ்ய ஸாது தம் ருஷிம் விஸ் ருஜன் ப்ரசன்னம்
புக்த்வா ஸ்வயம் த்வயி ததோ அபி த்ருடம் ரதோ அபூத்
ஸாயுஜ்யம் ஆப ச ச மாம் பவ நே ச பாயா –10-

அம்பரீஷன் ஒரு வருஷம் துர்வாசரை எதிர்பார்த்து உண்ணாமல் விரதம் இருந்து அவர் வந்ததும்
அவருக்கு உணவு அளித்து வழி அனுப்பி பிறகு பாரணை செய்தான்
முன்பு இருந்ததை விட அதிகமாக தங்கள் இடம் பக்தி கொண்டு முடிவில் தங்களை அடைந்தான்
அத்தகைய மகிமை வாய்ந்த குருவாயூரப்பா அடியேனை ரஷித்து அருள வேணும் –

நானே தான் ஆயிடுக -என்பதற்கு சிறந்த த்ருஷ்டாந்தம் அம்பரீஷன்

——————————-

ஸ்ரீ கோவில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ நாராயண பட்டத்ரி ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ ருக்மிணி சமேத குருவாயாரூப்பன் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

Share this:https://thiruvonum.wordpress.com/2020/09/24/%E0%AE%B8%E0%AF%8D%E0%AE%B0%E0%AF%80-%E0%AE%A8%E0%AE%BE%E0%AE%B0%E0%AE%BE%E0%AE%AF%E0%AE%A3%E0%AF%80%E0%AE%AF%E0%AE%AE%E0%AF%8D-%E0%AE%A4%E0%AE%9A%E0%AE%95%E0%AE%AE%E0%AF%8D-33-%E0%AE%B8%E0%AF%8D/

Jaya Jaya durge jita vyri vargE Narayana Teertha.Jaya Jaya durge 4 lesson@5G

 Slokam :

durgE durgata hAriNi trijagatAm sargAdi siddhArdhakE
swargAdheeshTa phala pradAna nipuNE trAyaswa na SSankari
sA twam sarva janAntarAntara chidanSAnanya siddhAtmikA
sArAsAra vivEka drushTi viditA sarvaika sAkshyAtmanA ||

Oh Mother Durga, you dispel afflictions of those who seek for refuge. You are the creator, the sustainer and destroyer of the three 'Lokas'. You are the bestower. You exist in our conscience. You are the cause of all our accomplishments. You bestow the power of discrimination, wisdom and knowledge. You are the Supreme witness of all ' Lokas'.

P	Jaya Jaya durge jita vyri vargE viyada nilAdi vichitra sarge ||	Oh Mother Durga, the vanquisher of all enemies, victory to you. You create this wonderful universe, the air, the sky and every thing.
C 1	sundara tara charaNAravinde sukha paripAlita lOkabrunde nanda sunandAdi yOgi vandye nArAyana sOdari parAnande ||	Beautiful are your lotusfeet. You rule the vast humanity bestowing happiness. Nanda, Sunanda and other yogis bow to you. You are the sister of Sriman Narayana and you are blissfull.
C 2	sarasa maNi noopura sangata pAde samadhigatA khila sAngavEde nara kinnara vara sura bahu geetE nanda nutE nikhilA nanda bharite ||	Diamond studded dancing bells on your feet echo with melodious notes of samaveda. The celestial musicians, devatas and men sing your praise. Sage Nanda worships you. You are filled with supreme bliss.
C 3	kanaka patAvruta ghana tara jaghanE kaLyaNa dAyini kamaneeya vadanE InakoTi sankAsa divyA bharaNE IshTa janA bheeshTa dAna nipuNE ||	Your beautiful body is covered with golden dress. You bestow prosperity and your face is charming. Your divine ornaments radiate like million Suns. You skilfully bestow your favourite devotees their heart's desires.
C 4	anudaya laya satchidAnanda latikE AlOla maNi maya tATanka dhanikE nAnA roopAdi kArya sAdhanikE nArAyaNa teertha bhAvita phalakE ||	You are the embodiment of satchidanandam (existence conciousness, bliss) You are richly adorned with gem studded ear hangings . You are omnipotent, omnifarious (nanaroopa). You remain forever in the thoughts of Narayana Teertha. ஜயாஜய jayajayadurge1 jayajaya durge 2 jayajaya durge 3ஜய ஜய  durgehttps://youtu.be/hZgjj-vBEb8 Jaya Jaya durge 4 lesson@5G

arabhi anname varna with tala Video 20231022 043303 Meeting Recording

41 ஏகசத்வாரிம்ʼஶத³ஶக꞉ - ப்ரணாமம்

 

41 ஏகசத்வாரிம்ʼஶத³ஶக꞉ -    ப்ரணாமம்
தே³வி த்வதா³வாஸ்யமித³ம்ʼ ந கிஞ்சித்³வஸ்து த்வத³ன்யத்³ப³ஹுதே⁴வ பா⁴ஸி .
தே³வாஸுராஸ்ருʼக்பனராதி³ரூபா விஶ்வாத்மிகே தே ஸததம்ʼ நமோ(அ)ஸ்து .. 41-1..

ந ஜன்ம தே கர்ம ச தே³வி லோகக்ஷேமாய ஜன்மானி த³தா⁴ஸி மாத꞉ .
கரோஷி கர்மாணி ச நிஸ்ப்ருʼஹா த்வம்ʼ ஜக³த்³விதா⁴த்ர்யை ஸததம்ʼ நமஸ்தே .. 41-2..

தத்த்வத்பத³ம்ʼ யத்³த்⁴ருவமாருருக்ஷு꞉ புமான் வ்ரதீ நிஶ்சலதே³ஹசித்த꞉ .
கரோதி தீவ்ராணி தபாம்ʼஸி யோகீ³ தஸ்யை நமஸ்தே ஜக³த³ம்பி³காயை .. 41-3..

த்வதா³ஜ்ஞயா வாத்யனிலோ(அ)னலஶ்ச ஜ்வலத்யுதே³தி த்³யுமணி꞉ ஶஶீ ச .
நிஜைர்நிஜை꞉ கர்மபி⁴ரேவ ஸர்வே த்வாம்ʼ பூஜயந்தே வரதே³ நமஸ்தே .. 41-4..

ப⁴க்திர்ன வந்த்⁴யா யத ஏவ தே³வி ராகா³தி³ரோகா³பி⁴ப⁴வாத்³விமுக்தா꞉ .
மர்த்த்யாத³யஸ்த்வத்பத³மாப்னுவந்தி தஸ்யை நமஸ்தே பு⁴வனேஶி மாத꞉ .. 41-5..

ஸர்வாத்மனா யோ ப⁴ஜதே த்வத³ங்க்⁴ரிம்ʼ மாயா தவாமுஷ்ய ஸுக²ம்ʼ த³தா³தி .
து³꞉க²ம்ʼ ச ஸா த்வத்³விமுக²ஸ்ய தே³வி மாயாதி⁴நாதே² ஸததம்ʼ நமஸ்தே .. 41-6..

து³꞉க²ம்ʼ ந து³꞉க²ம்ʼ ந ஸுக²ம்ʼ ஸுக²ம்ʼ ச த்வத்³விஸ்ம்ருʼதிர்து³꞉க²மஸஹ்யபா⁴ரம் .
ஸுக²ம்ʼ ஸதா³ த்வத்ஸ்மரணம்ʼ மஹேஶி லோகாய ஶம்ʼ தே³ஹி நமோ நமஸ்தே .. 41-7..

பதந்து தே தே³வி க்ருʼபாகடாக்ஷா꞉ ஸர்வத்ர ப⁴த்³ராணி ப⁴வந்து நித்யம் .
ஸர்வோ(அ)பி ம்ருʼத்யோரம்ருʼதத்வமேது நஶ்யந்த்வப⁴த்³ராணி ஶிவே நமஸ்தே .. 41-8..

நமோ நமஸ்தே(அ)கி²லஶக்தியுக்தே நமோ நமஸ்தே ஜக³தாம்ʼ விதா⁴த்ரி .
நமோ நமஸ்தே கருணார்த்³ரசித்தே நமோ நமஸ்தே ஸகலார்திஹந்த்ரி .. 41-9..

து³ர்கே³ மஹாலக்ஷ்மி நமோ நமஸ்தே ப⁴த்³ரே மஹாவாணி நமோ நமஸ்தே .
கல்யாணி மாதங்கி³ ரமே ப⁴வானி ஸர்வஸ்வரூபே ஸததம்ʼ நமஸ்தே .. 41-10..

யத் கிஞ்சித³ஜ்ஞாதவதேஹ தே³வீநாராயணீயம்ʼ ரசிதம்ʼ மயேத³ம் .
அப⁴த்³ரநாஶாய ஸதாம்ʼ ஹிதாய தவ ப்ரஸாதா³ய ச நித்யமஸ்து .. 41-11..
 

ஶுப⁴ம்ʼ

தசகம் 41

இந்த தசகத்தில் ஒவ்வொரு ஸ்லோகத்திற்கும் நமஸ்காரம் செய்யலாம்.

1. தேவி! த்வதாவாஸ்ய,மிதம்; ந கிஞ்சிது
வஸ்து த்வதன்யத்;, பஹுதேவ பாஸி
தேவாஸுரா ஸ்ருக், பனராதிரூபா
விச்வாத்மிகே! தே ஸததம் நமோஸ்து

அம்பாள் இந்த உலகம் முழுவதும் வியாபித்திருக்கிறாள். அவள் இல்லாமல் உலகில் ஒன்றுமே இல்லை. தங்கமானது, வளையல், செயின், மோதிரம் இப்படிப் பலவாக ஆகும். அதைப் போல் மண்ணும் குடம் ஆகும், சட்டி ஆகும், பொம்மை ஆகும். இதைப் போல் அம்பாளும் பல ரூபம் தரிக்கிறாள். “பஹுதேவ பாஸி”. பலவாக இருக்கிறாள். இந்த உலகம் முழுவதிலும் அம்பாள் ஸ்வரூபம் உண்டு. அதனால் தான் “ஸர்வ விஸ்வாத்மிகே” என்று சொல்லப்படுகிறாள்.

2. ந ஜன்ம தே கர்ம, ச தேவி! லோக –
– க்ஷேமாய ஜன்மானி, ததாஸி மாதஹ!
கரோஷி கர்மாணி, ச நிஸ்ப்ருஹா த்வம்
ஜகத்விதாத்ர்யை, ஸததம் நமஸ்தே

இந்த ஜீவன் கர்ம வினைக்குக் கட்டுப் பட்டவன். கர்ம வினையை அனுபவிக்கும் வரை ஜீவனும் இருக்கும். பிறப்பும் இறப்பும் கர்மவினைப்படி தான் நடக்கும். ஜனன மரணம் நம் ஆசைப்படி நடக்காது. அடுத்த ஜன்மம் என்னவாகப் பிறக்க வேண்டும் என்பதை ஜீவனால் நிச்சயிக்க முடியாது. கர்ம வினைதான் தேவனாகவோ, மனிதனாகவோ, புழு, பூச்சியாகவோ ஜன்மம் எடுக்க வைக்கிறது. அனைவரும் கர்மத்திற்குக் கட்டுப் பட்டவர்கள். ஆனால் தேவி கர்மாதீதை. கர்மங்களுக்கு அப்பாற்பட்டவள். நம்முடைய சரீரம் பிராரப்த சரீரம். தேவின் சரீரம் ஸுவேட்ஷா சரீரம். அவள் இச்சைப்படியானாது. ஒருவன் நாடகத்தில் பல வேஷம் போட்டு அதன்படி நடித்தாலும், உண்மையில் அவனுக்கு அதில் சம்பந்தமில்லை. அம்பாளின் லீலையும் அப்படியே, கேட்கலாம், படிக்கலாம், பாடலாம். ராகத்வேஷத்திலிருந்து மனதை தூய்மை படுத்தலாம். அம்பாளின் லீலைகளால் மற்றவர்களுக்கு நன்மை. அதுதான் அன்னையின் கருணாப் பிரவாகம். அப்படிப்பட்ட அம்பாளை வணங்குகிறார்.

3. தத் த்வத்பதம், யத், த்ருவமாருருக்ஷுஹு
புமான் வ்ரதீ நிச்,சல தேஹ சித்தஹ
கரோதி தீவ்ராணி, தபாம்ஸி யோகீ:
தஸ்யை நமஸ்தே ஜகதம்பிகாயை

இந்த உலகில் உள்ள அனைத்துப் பொருள்களும், நேற்று தோன்றியவை, இன்று தோன்றிக் கொண்டிருப்பவை, நாளையும் தோன்றப் போகின்றவை இவை எல்லாமே அழியக்கூடியவை. ஏன் இந்த உலகம் கூட ஒரு நாள் அழியப் போகிறது. ஆனால் அழியாத ஒன்று இருக்கிறது. அதுதான் அம்பாள். அந்த தேவியின் பாதகமலத்தை அடையத் தியானம், தவம், யக்ஞம், விரதம் எல்லாம் செய்கின்றனர். பரீக்ஷித்து மஹாராஜா தக்ஷகன் என்னும் பாம்பு கடித்து துர்மரணம் அடைந்தான். துர் மரணம் அடைந்தால் அவர்களுக்கு நல்லகதி இல்லை என்பது இந்து தர்மத்தில் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. அதனால் அவன் மகனான ஜனமேஜயன் தேவியைக் குறித்து யக்ஞம் செய்கிறான்.அந்த யக்ஞம் முடிந்ததும் பரீக்ஷித்து தேவின் பாதாரவிந்தத்தை அடைந்தான் என்று தேவீ பாகவதம் 12 ஆவது ஸ்கந்தம் 13 ஆவது அத்யாயத்தில் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. ஒரு தந்தைக்கு முக்தி கிடைக்க வேண்டுமானால் அதற்கான வழியை ஒரு புத்திரனால் மட்டும் தான் தர முடியும். அவனால் தான் பரீஷித்து முக்தி அடைந்தான்.

4. த்வதாஜ்ஞயா வாத்ய,நிலோSநலச்ச
ஜ்வலத்யுதேதி, த்யுமணி: சசீ ச
நிஜைர் நிஜை: கர்ம,பிரேவ ஸர்வே
த்வாம் பூஜயந்தே: வரதே! நமஸ்தே

காற்று சுகமாக வீசுவதற்கும், அக்னி சுடர்விட்டு எரிவதற்கும், வானம் மழை பொழிவதற்கும், சூரியனும், சந்திரனும் உதிப்பதற்கும் அம்பாள் நினைத்தால் தான் முடியும். இந்த தேவர்களே அன்னையை வணங்கி அவள் அருளால் தான் பிரகாசிக்க முடிகிறது என்றால் நம் போன்ற மனிதர்களைப் பற்றிச் சொல்லவும் வேண்டுமோ? அந்த தேவியை ஆசிரியர் வணங்குகிறார்.

5. பக்திர் ந வந்த்யா:, யத ஏவ தேவி!
ராகாதி ரோகாபி,பவாத் விமுக்தாஹா
மர்த்யா தயஸ்த்வத் பதம் ஆப்னுவந்தி;
தஸ்யை நமஸ்தே, புவனேஸி! மாதஹ!

கடின விரதமும், தவமும் பக்தியும் இல்லாவிட்டால் பிரயோசனமில்லை. எவரும் தன்னை வருத்திக் கொண்டு கஷ்டப்பட வேண்டிய அவஸ்யமில்லை. தபஸ்விகளும், யோகிகளும் என்ன பயனை அடைவார்களோ அதை நாம் சுலபமாக தேவியின் கதைகளைக் கேட்பது, நாம சங்கீர்த்தனங்களில் பங்கு கொள்வது, போன்றவைகளால் அடைந்து விடலாம்.

6. ஸர்வாத்மனா யோ, பஜதே த்வதம்க்ரிம்
மாயா தவாமுஷ்ய, ஸுகம் ததாதி;
துக்கம் ச ஸா த்வத், விமுகஸ்ய தேவி!;
மாயாதி நாதே! , ஸததம் நமஸ்தே

ராகமும், த்வேஷமும் மாயையால் ஏற்படுகிறது. தேவியின் பக்தர்களுக்கு ராகமும், த்வேஷமும் இல்லை. அந்த மாயை தேவியின் தாசி. அதனால் தேவி பக்தர்களின் அருகில் கூட வரமாட்டாள். அந்த மாயாதீதையாகிய தேவியை நமஸ்கரிக்கிறார்.

7. துக்கம் ந துக்கம், ந ஸுகம் ஸுகம் ச;
த்வத் விஸ்ம்ருதிர் துக்க,மஸஹ்ய பாரம்
ஸுகம் – ஸதா த்வத்,ஸ்மரணம் மஹேசி!
லோகாய சம் தேஹி, நமோ நமஸ்தே

மனிதர்கள் பணமும், உறவினர்களும், நண்பர்களும் தனக்கு அனுகூலமாக இருந்தால், அதைச் சுகம் என்று நினைக்கிறார்கள். இவைகள் இல்லாமல் போனால் துக்கப் படுகிறார்கள். உண்மையில் சுகமும் துக்கமும் இவைகளில் இல்லை. தேவியின் ஸ்மரணையே உண்மையான நிலையான சுகத்தைத் தரும். அந்த தேவியை நாம் எப்பொழுது மறக்கின்றோமோ அப்பொழுது துக்கம் தானே வருகிறது. கண்ணைத் திறக்காவிட்டால் வெளிச்சத்தைக் காண முடியுமா? அனைவருக்கும் சுகமே தரும் அந்த தேவியை நமஸ்கரிக்கிறார்.

8. பதந்து தே தேவி! க்ருபாகடாக்ஷாஹா;
ஸர்வத்ர பத்ராணி, பவந்து நித்யம்;
ஸர்வோபி ம்ருத்யோர் அம்ருதத்வமேது:
நச்யந்த்வ – பத்ராணி; சிவே! நமஸ்தே

மிருத்யு என்றால் ராக, த்வேஷ ரூபமான ஸம்சாரம். ராகத்வேஷமில்லாத சாந்தியான நிலை அமிர்தத்வம். யாரிடமும் கோபமோ, விரோதமோ, மனதில் பயமோ, எதுவுமே இல்லாவிட்டால் மனம் அமைதியாக இருக்குமல்லவா? அந்த நிலைதான் அமிர்தத்வம். அபயம், சுகம், நல்லதையே நினைக்கும் மனம் இவைகள் அமிர்தத்வத்தில் லக்ஷணங்கள். கோபம் ,விரோதம், கெடுதலாக ஏதும் நடந்துமோ என்ற பயம் இவைகள் மிருத்யு லக்ஷணங்கள். அப்படி அமிர்தத்வ லக்ஷணம் கொண்ட மனப் பக்குவத்தை எனக்குத் தா என்று நமஸ்கரிக்கிறார்.

9. நமோ நமஸ்Sதே, கில சக்தியுக்தே!
நமோ நமஸ்Sதே, ஜகதாம் விதாத்ரி!
நமோ நமஸ்Sதே, கருணார்த்ர சித்தே!
நமோ நமஸ்Sதே, ஸகலார்த்திஹந்த்ரி!

கொழுந்து விட்டு எரியும் நெருப்பிலிருந்து வரும் தீப்பொறிகள் போல அனைத்து ஜீவன்களும் தேவியிடமிருந்து வந்தவைகளே. அனைத்து சக்தியும் அவளுள் அடக்கம். அம்பாள் ஸர்வ சக்திமயீ, கருணாமயீ. அந்த தேவிக்கு நமஸ்காரம்.

10. துர்கே மஹாலக்ஷ்மி, நமோ நமஸ்தே;
பத்ரே, மஹாவாணி, நமோ நமஸ்தே!
கல்யாணி! மாதங்கி! ரமே! பவானி!
ஸர்வஸ்வரூபே! ஸததம் நமஸ்தே

அம்பாள், பிரம்மம், பரமாத்மா, பலரூபம், பலநாமம், துர்க்கா, பத்ரா, கல்யாணீ, மாதங்கீ எல்லாமே ஒன்றுதான். எப்படி அழைத்தாலும் அன்னை அருள் செய்வாள். நதிகள் பலவாக ஆனாலும் அவைகள் போய்ச் சேருமிடம் ஒன்றுதான். அந்த தேவிக்கு நமஸ்காரம்.

11. யத் கிஞ்சித ஞா,தவ தேஹ! தேவீ –
-நாராயணீயம், ரசிதம் மயேதம்
அபத்ரநாசாய, ஸதாம் ஹிதாய
தவ ப்ரஸாதாய, ச நித்யமஸ்து

தேவியினுடைய அதாவது நாராயணீயின் மகத்துவத்தை வருணிக்கும் இந்த ஸ்தோத்திரத்திற்கு தேவீ நாராயணியம் என்று பெயர். ஒன்றுமே தெரியாமல் நான் இந்த ஸ்தோத்திரத்தை எழுதி இருக்கிறேன். இருந்தாலும் நான் எழுதிய இந்த ஸ்லோகம் உலக க்ஷேமத்திற்கும் இதைப் படிப்பவர்களுக்கும் தேவியின் அருள் கிடைக்க உதவட்டும் என்று சொல்லி தேவியை நமஸ்காரம் செய்து இந்த தேவீ நாராயணீயத்தைப் பூர்த்தி செய்கிறார்.

காயேன வாசா, மனஸேந்த்ரியைர்வா
மா ஜாது பாபம், கரவாணீ தேவி!
மமாஸ்து ஸத் கர்ம, ரதி:ப்ரியஸ்தே
பவானி; பக்தம் குரு மாம் நமஸ்தே.

முற்றும்.

40 சத்வாரிம்ʼஶத³ஶக꞉ - ப்ரார்த²னா

 

40 சத்வாரிம்ʼஶத³ஶக꞉ - ப்ரார்த²னா

ஆத்³யேதி வித்³யேதி ச கத்²யதே யா யா சோத³யேத்³பு³த்³தி⁴முபாஸகஸ்ய . த்⁴யாயாமி தாமேவ ஸதா³(அ)பி ஸர்வசைதன்யரூபாம்ʼ ப⁴வமோசனீம்ʼ த்வாம் .. 40-1.. ப்ரதிஷ்டி²தா(அ)ந்த꞉கரணே(அ)ஸ்து வாங்மே வதா³மி ஸத்யம்ʼ ந வதா³ம்யஸத்யம் . ஸத்யோக்திரேனம்ʼ பரிபாது மாம்ʼ மே ஶ்ருதம்ʼ ச மா விஸ்ம்ருʼதிமேது மாத꞉ .. 40-2.. தேஜஸ்வி மே(அ)தீ⁴தமஜஸ்ரமஸ்து மா மா பரத்³வேஷமதிஶ்ச தே³வி . கரோமி வீர்யாணி ஸமம்ʼ ஸுஹ்ருʼத்³பி⁴ர்வித்³யா பரா ஸா(அ)வது மாம்ʼ ப்ரமாதா³த் .. 40-3.. த்வம்ʼ ரக்ஷ மே ப்ராணஶரீரகர்மஜ்ஞானேந்த்³ரியாந்த꞉கரணானி தே³வி . ப⁴வந்து த⁴ர்மா மயி வைதி³காஸ்தே நிராக்ருʼதிர்மா(அ)ஸ்து மித²꞉ க்ருʼபார்த்³ரே .. 40-4.. யச்ச்²ரூயதே யத்க²லு த்³ருʼஶ்யதே ச தத³ஸ்து ப⁴த்³ரம்ʼ ஸகலம்ʼ யஜத்ரே . த்வாம்ʼ ஸம்ʼஸ்துவன்னஸ்தஸமஸ்தரோக³ ஆயு꞉ ஶிவே தே³வஹிதம்ʼ நயானி .. 40-5.. அவிக்⁴னமாயாத்விஹ விஶ்வதோ மே ஜ்ஞானம்ʼ ப்ரஸன்னா மம பு³த்³தி⁴ரஸ்து . நாவேவ ஸிந்து⁴ம்ʼ து³ரிதம்ʼ ஸமஸ்தம்ʼ த்வத்ஸேவயைவாதிதராமி தே³வி .. 40-6.. உர்வாருகம்ʼ ப³ந்த⁴னதோ யதை²வ ததை²வ முச்யேய ச கர்மபாஶாத் . த்வாம்ʼ த்ர்யம்ப³காம்ʼ கீர்திமதீம்ʼ யஜேய ஸன்மார்க³தோ மாம்ʼ நய விஶ்வமாத꞉ .. 40-7.. க்ஷீணாயுஷோ ம்ருʼத்யுக³தான் ஸ்வஶக்த்யா தீ³ர்கா⁴யுஷோ வீதப⁴யான் கரோஷி . ஸங்க³ச்ச²த꞉ ஸம்ʼவத³தஶ்ச ஸர்வான் பரோபகாரைகரதான் குருஷ்வ .. 40-8..ஹம்ʼ பா³லிஶபு³த்³தி⁴ரேவ த⁴ர்மானபி⁴ஜ்ஞோ(அ)ப்யபராத⁴க்ருʼச்ச . ஹா து³ர்லப⁴ம்ʼ மே கபிஹஸ்த

மர்த்யோ ஹ்யபுஷ்பஸுமால்யவச்சீ²ர்ணமித³ம்ʼ ந்ருʼஜன்ம .. 40-9.. யதா² பதா² வாரி யதா² ச கௌ³꞉ ஸ்வம்ʼ வத்ஸம்ʼ ததா²(ஆ)தா⁴வது மாம்ʼ மனஸ்தே . விஶ்வானி பாபானி விநாஶ்ய மே யத்³ப⁴த்³ரம்ʼ ஶிவே தே³ஹி ததா³ர்திஹந்த்ரி .. 40-10.. ப³ஹூக்திபி⁴꞉ கிம்ʼ விதி³தஸ்த்வயா(அ)ஹம்ʼ புத்ர꞉ ஶிஶுஸ்தே ந ச வேத்³மி கிஞ்சித் . 

ஆக³ச்ச² பஶ்யானி முகா²ரவிந்த³ம்ʼ பதா³ம்பு³ஜாப்⁴யாம்ʼ ஸததம்ʼ நமஸ்தே .. 40-11..

தசகம் 40

இந்த 40 ஆவது தசகமும் 41 ஆவது தசகமும் நித்ய ஜபத்திற்கு உகந்தது. 40 ஆவது தசகத்தில் தேவி பாகவதத்திலுள்ள தேவீ காயத்ரீ மந்திரத்தை முதல் ஸ்லோகத்தில் குறிப்பிடப்படுகிறது. தொடர்ந்து உபநிஷத் மந்திரங்களைக் குறிக்கும் பிரார்த்தனைகள். “வாங்மே மனஸி ப்ரதிஷ்டிதாம் மனோமே வாஸி ப்ரதிஷ்டிதம்” இது 2 ஆவது ஸ்லோகத்தில் வருணிக்கப் படுகிறது. “ஓம் ஸஹ னாவவது, ஸஹ னௌ புனக்து, ஸஹ வீர்யம் கரவாவஹை, தேஜஸ்வினாவதிதமஸ்து, மா வித்விஸாவஹை, ஓம் சாந்தி சாந்தி சாந்தி” இது 3 ஆவ்து ஸ்லோகத்திலும் “அணிதாகரணமஸ்து” இது 4 ஆவது ஸ்லோகத்திலும், “ஸ்திரைர் அங்கை சுற்றுவாம் ஸஷ்டுதிர் வஸே தேவஹிதம் யதாது” இது 5 ஆவது ஸ்லோகத்திலும், “ஓம் த்ரியம்பகம் யஜாமஹே ஸுகந்திம் புஷ்டிவர்தனம் ஊர்வாருகமிவ பந்தனாத், ம்ருத்யோர் முக்ஷீய மாம் ருதாத்” என்னும் மிருத்யுஞ்ய மந்திரத்தை நினைவு கூ றும் 7 ஆவது ஸ்லோகம், இவைகள் எல்லாம் தினமும் சொல்வதற்கு உகந்தது

”ஸர்வ சைதன்ய ரூபாம் தாம் ஆத்யாம் வித்யாம் சதீமஹீ புத்திம் யோன: ப்ரோசோதயாது” இதுதான் தேவி காயத்ரீ.

1. ஆத்யேதி வித்யேதி, ச கத்யதே யா
யா சோதயேத் புத்தி,முபாஸகஸ்ய
த்யாயாமி தாமேவ, ஸதாSபி ஸர்வ
சைதன்ய ரூபாம், பவமோசனீ த்வாம்

அம்பாள் ஆத்யை. அவள் இல்லை என்ற காலமே இல்லை. அதனால் தான் அவள் ஆத்யை. வித்யையும் அவித்யையும் அவளே. யாரிடம் வித்யா ஸ்வ்ரூபிணியாக இருக்கிறாளோ அவர்களுக்கு முக்தியையும், யாரிடம் அவித்யா ஸ்வரூபிணியாக இருக்கிறாளோ அவர்களுக்கு பந்தத்தையும் தருகிறாள். எல்லா ஜீவராசிகளிலும் இருப்பவள் அம்பாள் தான். இதுதான் தேவி காயத்ரியின் அர்த்தம்.

2. ப்ரதிஷ்டிதாSந்த:, கரணேஸ்து வாங் மே;
வதாமி ஸத்யம், ந வதாம்ய ஸத்யம்;
ஸத்யோக்திரேனம், பரிபாது மாம், மே
ச்ருதம் ச மா விஸ்,ம்ருதிமேது மாதஹ

ஒருவன் எப்படி நினைக்கிறானோ அதற்கு ஏற்ப அவன் வார்த்தைகளும் இருக்கும். வார்த்தைகள் எப்படியோ செயலும் அப்படியே. சொல், செயல், சிந்தனை எல்லாம் ஒன்று போல் இருந்தால் அவன் அதிர்ஷ்டசாலி. நல்ல சிந்தனை இருந்தால் தான், சொல்லும் செயலும் நல்லதாக இருக்கும். இதை இயக்கும் சக்தி நம்முடைய உள்மனம். தன்னுடைய உள்மனமும் நல்ல சிந்தனையோடு இருக்க வேண்டும் என்று ஆசிரியர் விரும்புகிறார். இந்த நல்ல எண்ணம் தன்னைக் காப்பாற்றும் என்று நம்புகிறார். எவ்வளவு நல்ல விஷயங்களைக் கேட்கிறோமோ அத்தனை அறிவும் வளரும். கேட்டதை மறந்தால் எந்த பயனும் இல்லை. அம்பாளின் அனுக்ரஹம் இருந்தால் கேட்டவைகள் மனதில் நிலைக்கும். நிறைய ஸ்ருதி வாக்யங்களின் அர்த்தம் இந்த ஸ்லோகத்தில் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. ” வாங்மே மனஸி ப்ரதிஷ்டிதாம் மனோமே வாஸி ப்ரதிஷ்டிதம்” இதற்கு இதுதான் அர்த்தம்.

3. தேஜஸ்வி மேSதீத,மஜஸ்ரமஸ்து;
மா மா பரத்வேஷ,ம திஸ்ச தேவி!
கரோமி வீர்யாணி, ஸமம் ஸுஹ்ருத்பிர்;
வித்யா பரா ஸாSவது மாம் ப்ரமாதாது

எதைக் படிக்கிறோமோ, அதாவது கற்றுக் கொள்கிறோமோ அதை இயன்றவரையில் வாழ்க்கையில் கடைபிடிக்க வேண்டும். நாராயணீயம், தேவீ நாராயணீயம், பகவத் கீதை எல்லாம் படித்துவிட்டு, நல்ல தத்துவங்களை அறிந்து கொண்டு, பிறரிடம் அன்பில்லாமல் த்வேஷத்துடன் நடந்து கொண்டால் அதனால் பயன் இல்லை. பிறரிடம் த்வேஷத்துடன் நடந்து கொண்டால் மன அமைதி இருக்காது. இதை அனுபவத்தில் உணரலாம். அன்பிருந்தால் மன அமைதி கிடைக்கும். தனக்கு மன அமைதி இல்லாமல் போய்விடக் கூடாது என்று ஆசிரியர் பிரார்த்திக்கிறார். எல்லோரும் ஒன்று போல் ஸத் கர்மங்களைச் செய்து ஒன்று போல் பயனைப் பெற வேண்டும். அப்பொழுதான் ஜீவசமூகத்தில் சாந்தி இருக்கும். நம்முடைய செயல் தவறாக ஆகாமல் இருக்க பரமவித்யையை அப்யாசம் செய்ய வேண்டும். பரம ஞானம் வந்தால் தவறு செய்ய மாட்டான். ஓம் ஸஹ னாவவது, ஸஹ னௌ புனக்து, ஸஹ வீர்யம் கரவாவஹை, தேஜஸ்வினாவதிதமஸ்து, மா வித்விஸாவஹை, ஓம் சாந்தி சாந்தி சாந்தி” என்பதன் பொருள் இதுதான்.

4. த்வம் ரக்ஷ மே, ப்ராணசரீர கர்ம
ஞானேந்த்ரியாந்த:, கரணானி தேவி!
பவந்து தர்மா, மயி வைதிகாஸ்தே;
நிராக்ருதிர்மாSஸ்து, மித: க்ருபார்த்ரே!

பிராண சக்தி ஒருவனை சக்தனாக்கும். பிராணன் துர்பலன் ஆனால் சரீரமும் மனசும் துர்பலன் ஆகும். வாக்கு, கை, கால், ஆண்-பெண் குறி, புட்டம் இவைகள் செயற்புலன்கள். காது, சருமம், கண், நாக்கு, மூக்கு இவைகள் அறிவுப்புலன்கள். சித்தம், அஹங்காரம், புத்தி, மனம் இவைகள் அந்தகரணத்தின் விருத்தி பேதங்கள். இவை எல்லாம் சேர்ந்தது இந்த சரீரம். இந்த ச்ரீரத்தைக் காப்பாற்றும் பொறுப்பை யார் செய்வது? நாம் எவ்வளவு முயற்சித்தாலும் நம்மால் அது முடியாது. அம்பாள் தான் அதைச் செய்ய வேண்டும். இந்த ஸ்தோத்திரதின் ஆசிரியர் அதை அம்பாள் பொறுப்பில் விட்டு விடுகிறார். வேதம் செய்யக் கூடிய, செய்யக் கூடாத கர்மங்களைப் பற்றிச் சொல்கிறது. வேதம் சொல்லும் செய்யக்கூடிய கர்மங்களை நான் செய்ய வேண்டும். செய்யக்கூடாத கர்மங்களை நான் செய்யக்கூடாது. அப்படியான புத்தியை எனக்குத் தா என வேண்டுகிறார். எனக்கு அம்பாளிடம் பக்தியும், அம்பாளுக்கு என்னிடம் கருணையும் வரவேண்டும் என வேண்டிக் கொள்கிறார்.

5. யத் ச்ரூயதே யத், கலு த்ருச்யதே ச;
ததஸ்து பத்ரம், ஸகலம் யஜத்ரே!
த்வாம் ஸம்ஸ்துவன் அஸ்த ஸமஸ்தரோக
ஆயு: சிவே! தேவ,ஹிதம் நயானி

யாரைத் திருப்தி படுத்த யக்ஞம் செய்யப்படுகிறதோ அது அம்பாள் தான். அவள் கேட்பதும் காண்பதும் நல்லதாக இருக்க வேண்டும். அந்த தேவியிடம் தனக்கு தேவஹிதமான ஆயுள் வேண்டும் என வேண்டிக்கொள்கிறார். அதாவது தான் செய்ய நினைத்திருக்கும் காரியங்கள் நிறைவேறும் வரை ( பூஜை, பாராயணம் போன்ற கடமைகளும் ஆசைகளும்) எந்த காரணத்தாலும் அதாவது நோய் போன்றவைகளால் பீடிக்கப்பட்டுத் தன் ஆயுள் முடிந்து விடக்கூடாது என வேண்டிக்கொள்கிறார்.

6. அவிக்னமாயாத்,விஹ விச்வதோ மே
ஞானம், ப்ரஸன்னா, மம புத்திரஸ்து;
நாவேவ ஸிந்தும், துரிதம் ஸமஸ்தம்
த்வஸேவயைவாதி,தராமி தேவி

காண்பவைகளும், கேட்பவைகளும் புதுப் புது அறிவைத் தரவேண்டும். எல்லாவிதத்திலிருந்தும் அறிவு வளர வேண்டும். அறிவு வளர வளர புத்திப் பிரகாஸமாகும். புத்தி தெளிந்தால் பாப வாஸனைகள் நசிக்கும். ஒரு கடலைக் கடக்க ஒரு கப்பல் வேண்டும். அதுபோல தேவி த்யானம் என்ற கப்பலின் உதவியால் துரித ஸாகரத்தைக் கடக்கலாம். அதாவது துன்பம் தரும் ஸம்சார ஸாகரத்தைக் கடக்கலாம்.

7. உர்வாருகம் பந்,தனதோ யதைவ
ததைவ முச்யேய, ச கர்மபாசாத்
த்வாம் த்ர்யம்பகாம் கீர்த்தி,மதிம் யஜேய;
ஸன்மார்க்கதோ மாம், நய விச்வமாதஹ

பழைய நாட்களில் பூஷணிக்காய், பறங்கிக்காய் போன்றவைகளை ஒரு உறி போன்ற கயிற்றில் கட்டி வைத்திருப்பார்கள். குளிர் சாதனப் பெட்டி இல்லாத காலம் அது. நாட்கள் பல ஆனாலும் பூசனிக்காய் ஒன்றும் ஆகாது. ஆனால் அதைக் கட்டி இருக்கும் கயிறு நைந்து போனால் பூசணிக்காய் கீழே விழுந்து உடைந்துவிடும். அதைப் போல நம்முடைய கர்மம் தீரும் வரை நாமும் பூசணிக்காய் போலத்தான். கர்மம் முடிந்ததும் எங்கிருந்து வந்தோமோ அங்கேயே சென்று விடுவோம். கர்மம் என்ற கயிற்றிலிருந்துத் தனக்கு விமோசனம் வேண்டும் என்று ஆசிரியர் வேண்டிக் கொள்கிறார். அதாவது தன்னுடைய கர்மம் தீரும் வரை, என்னை இந்த உலகில் விட்டு வை என்று வேண்டிக் கொள்கிறார். ( கர்மம் முடியாவிட்டால் மீண்டும் பிறக்க வேண்டும்) தேவிக்கு மூன்று கண். ஸ்ருஷ்டி, ஸ்திதி, ஸம்ஹாரம். ஜாக்ரத், ஸ்வப்ன, ஸுசுக்தி. பூதம், வர்த்தமானம், பாவி (past, present, future). இப்படி எல்லாவற்றிலும் தேவியின் பார்வை இருக்கிறது. அவள் திருஷ்டி படாத இடமே இல்லை. என்னை நீ நேர்வழியில் நடத்த வேண்டும் என்று வேண்டுகிறார்.

8. க்ஷீணாயுஷோ ம்ருத்யுகதான் ஸ்வசக்த்யா
தீர்க்காயுஷோ வீத,பயான் கரோஷி;
ஸங்கச்சத: ஸம்,வதஸ் ச ஸர்வான்
பரோபகாரை, கரதான் குருஷ்வ

இறந்தவனுக்கும் உயிர் கொடுக்க தேவியால் முடியும். 36 ஆவது தசகத்தில் பிரியவிரதனின் இறந்த மகனுக்கு தேவஸேனா உயிர் கொடுத்தாள் என்பதைப் பார்த்தோம். எல்லோரையும் பரோபகாரர்களாக்க அன்னையால் முடியும். மனித வாழ்க்கையின் யாத்திரையிலும், அனைவருக்கும் ஒற்றுமை வேண்டும்.அந்த ஒற்றுமை உணர்வை அனைவருக்கும் உண்டாக்க அம்பாளால் முடியும். அதனால் எல்லோரும் ஒற்றுமையாக இருக்க தேவியை ஆசிரியர் வேண்டுகிறார்.

9. மர்த்யோ ஹ்யஹம் பாலிச,புத்திரேவ
தர்மானபிஞ்ஞோ, ப்யபராத க்ருச்ச;
ஹா! துர்லபம் மே, கபிஹஸ்த புஷ்ப
ஸுமால்யவத் சீர்ண,மிதம் ந்ருஜன்ம

ஒரு ஜீவன் மனிதனாகப் பிறப்பது அவனுடைய பாக்யம். அப்படிக் கிடைத்தற்கரிய மனிதப் பிறவியை விவேகியானவன் நன்கு பயன்படுத்திக் கொள்ள வேண்டும். அறிவுள்ள மனிதர்களைத் தேடி, ஸ்வதர்மத்தைத் தெரிந்து கொண்டு, அதைத் தவறாமல் அனுஷ்டிக்க வேண்டும். அதனால் ராக த்வேஷம் என்ற அழுக்கு அழியும், மனம் தூய்மை யாகும். தூய்மையான மனதில் தூய்மையான தேவி பக்தி வளரும். அவன் பரமபதம் அடைவான். இதையெல்லாம் அடையாத மனித ஜன்மம் வீண். அவன் பிறப்பு குரங்கின் கையில் அகப்பட்ட பூமாலை போல் ஆகும். தன் ஜன்மம் அப்படி ஆகிவிடக் கூடாது என ஆசிரியர் வேண்டுகிறார்.

10. யதா பதா வாரி, யதா ச கௌ: ஸ்வம்
வத்ஸம் ததாSSதாவது மாம் மனஸ்தே;
விச்வானி பாபானி, வினாச்ய மே யது
பத்ரம் சிவே! தேஹி ததார்த்திஹந்த்ரி!

ஆறு, குளம் போன்ற இடங்களிலிருந்து தண்ணீரை ஒரு குழாயின் மூலம் திறந்து விட்டால் தண்ணீர் சீராக வீணாகாமல் வரும்.அதைப் போல ஒரு பசுவை அவிழ்த்துவிட்டால் அது கன்றைத் தேடி வரும். இதைப் போல அம்பாளின் கருணையும் என்னை நோக்கி வரவேண்டும். நான் ஏதும் பாபம் செய்திருந்தால் அதையும் நீ போக்கி விடு .அது உன் கருணைக்குத் தடையாக இருக்கக் கூடாதுஎன்று பிரார்த்திக்கிறார்.

11. பஹூக்திபி: கிம்? விதிதஸ்த்வயாSஹம்
புத்ர: சிசுஸ்தே, ந ச வேத்மி கிஞ்சிது;
ஆ கச்ச பச்யானி, முகாரவிந்தம்;
பதாம்புஜாப்யாம், ஸததம் நமஸ்தே

அம்பாள் லோகமாதா. ஸகல ஜீவன்களுக்கும் அன்னை. இந்த ஸ்தோத்திரக்காரர் ஒரு குழந்தை. அவரால் அதிகமாகப் பேச முடியாது. அதனால் தேவியைக் கண்முன் வருமாறு அழைக்கிறார். எனக்கு ஒரு தரிசனம் தரகூடாதா? உன் முகத்தை ஒருமுறை காட்டக் கூடாதா? என்று கேட்கிறார். அதற்காக மனமுருகி தேவியின் பாதத்தில் நமஸ்கரிக்கிறார்.

நாற்பதாம் தசகம் முடிந்தது

39 ஏகோனசத்வாரிம்ʼஶத³ஶக꞉ - மணித்³வீபநிவாஸினீ

39 ஏகோனசத்வாரிம்ʼஶத³ஶக꞉ -    மணித்³வீபநிவாஸினீ
ஸுதா⁴ஸமுத்³ரோ ஜக³தாம்ʼ த்ரயாணாம்ʼ ச²த்ரீப⁴வன் மஞ்ஜுதரங்க³பே²ன꞉ .
ஸவாலுகாஶங்க²விசித்ரரத்ன꞉ ஸதாரகவ்யோமஸமோ விபா⁴தி .. 39-1..

தன்மத்⁴யதே³ஶே விமலம்ʼ மணித்³வீபாக்²யாம்ʼ பத³ம்ʼ தே³வி விராஜதே தே .
யது³ச்யதே ஸம்ʼஸ்ருʼதிநாஶகாரி ஸர்வோத்தரம்ʼ பாவனபாவனம்ʼ ச .. 39-2..

தத்ராஸ்த்யயோதா⁴துமயோ மனோஜ்ஞ꞉ ஸாலோ மஹாஸாரமயஸ்ததஶ்ச .
ஏவம்ʼ ச தாம்ராதி³மயா꞉ கிலாஷ்டாத³ஶாதிசித்ரா வரணா லஸந்தி .. 39-3..

தைராவ்ருʼதம்ʼ தே பத³மத்³விதீயம்ʼ விபா⁴தி சிந்தாமணிஸத்³ம தே³வி .
ஸந்த்யத்ர ஸத்ஸ்தம்ப⁴ஸஹஸ்ரரம்யஶ்ருʼங்கா³ரமுக்த்யாதி³கமண்ட³பாஶ்ச .. 39-4..

ப்³ரஹ்மாண்ட³கோடீ꞉ ஸுக²மாவஸந்த உபாஸகாஸ்தே மனுஜா꞉ ஸுராஶ்ச .
தை³த்யாஶ்ச ஸித்³தா⁴ஶ்ச ததே²தரே ச யத³ந்ததோ யாந்தி பத³ம்ʼ ததே³தத் .. 39-5..

த்வம்ʼ மண்ட³பஸ்தா² ப³ஹுஶக்தியுக்தா ஶ்ருʼணோஷி தே³வீகலகீ³தகானி .
ஜ்ஞானம்ʼ விமுக்திம்ʼ ச த³தா³ஸி லோகரக்ஷாமஜஸ்ரம்ʼ குருஷே ச தே³வி .. 39-6..

மஞ்சோ(அ)ஸ்தி சிந்தாமணிகே³ஹதஸ்தே ப்³ரஹ்மா ஹரீ ருத்³ர இஹேஶ்வரஶ்ச .
கு²ரா ப⁴வந்த்யஸ்ய ஸதா³ஶிவஸ்து விராஜதே ஸத்ப²லகத்வமாப்த꞉ .. 39-7..

தஸ்யோபரி ஶ்ரீபு⁴வனேஶ்வரி த்வம்ʼ ஸர்வேஶவாமாங்கதலே நிஷண்ணா .
சதுர்பு⁴ஜா பூ⁴ஷணபூ⁴ஷிதாங்கீ³ நிர்வ்யாஜகாருண்யவதீ விபா⁴ஸி .. 39-8..

ப்ரதிக்ஷணம்ʼ காரயஸி த்வமிச்சா²ஜ்ஞானக்ரியாஶக்திஸமன்விதா(அ)த்ர .
த்ரிமூர்திபி⁴꞉ ஶக்திஸஹஸ்ரயுக்தா ப்³ரஹ்மாண்ட³ஸர்க³ஸ்தி²திஸம்ʼஹ்ருʼதீஶ்ச .. 39-9..

ஸா த்வம்ʼ ஹி வாசாம்ʼ மனஸோ(அ)ப்யக³ம்யா விசித்ரரூபா(அ)ஸி ஸதா³(அ)ப்யரூபா .
புர꞉ ஸதாம்ʼ ஸந்நிஹிதா க்ருʼபார்த்³ரா ஸதா³ மணித்³வீபநிவாஸினீ ச .. 39-10..

மாதர்மத³ந்த꞉கரணே நிஷண்ணா வித்³யாமயம்ʼ மாம்ʼ குரு ப³ந்த⁴முக்தம் .
ப³ந்த⁴ம்ʼ ச மோக்ஷம்ʼ ச த³தா³ஸ்யஸக்தா தா³ஸோ(அ)ஸ்மி தே தே³வி நமோ நமஸ்தே .. 39-11..

 

தசகம் 39

மணித்வீபநிவாஸினி

1. ஸுதாஸமுத்ரோ, ஜகதாம் த்ரயாணாம்
சத்ரீபவன் மஞ்சு தரங்க: பேனஹ
ஸவாலுகாசக,விசித்ரரத்னஹ
ஸதாரகவ்யோ,மஸமோ விபாதி

ஸுதா⁴ஸமுத்³ரோ ஜக³தாம்ʼ த்ரயாணாம்ʼ ச²த்ரீப⁴வன் மஞ்ஜுதரங்க³பே²ன꞉ . ஸவாலுகாஶங்க²விசித்ரரத்ன꞉ ஸதாரகவ்யோமஸமோ விபா⁴தி .. 39-1.

பூமிக்கு மேலே ஸ்வர்க்க லோகம், பிரம்மலோகம், கைலாயம், வைகுண்டம் அதற்கும் மேல் அமுத ஸமுத்திரம். பிரம்மாண்டங்கள் கோடிக்கணக்கில் உண்டு. ஒவ்வொன்றிலும் சிவனும் விஷ்ணுவும் அவரவர் உலகங்களும் உண்டு. எல்லாவற்றிற்கும் மேலே அமுத ஸமுத்திரம். அதனால் அதை பிரம்மாண்டங்களின் குடை என்று சொல்லப்படுகிறது. இந்த அமுத ஸமுத்திரத்தைப் பார்த்தால் நக்ஷத்திரங்களோடு கூடிய ஆகாயம் போல் தோன்றும். அமுத ஸமுத்திரத்தில் உள்ள ரத்தினங்களும் முத்துக்களும் சங்குகளும் ஆகாய நக்ஷத்திரங்கள் போல் ஜொலிக்கின்றன. இரண்டும் பிரகாசமான இடம் தான்.

2. தன்மத்யதேசே, விமலம் மணித்வீ-
-பாக்யம் பதம் தேவி!, விராஜதே தே;
யதுச்யதே ஸம்,ஸ்ருதி நாசகாரி
ஸர்வோக்தரம் பா,வனபாவனம் ச

தன்மத்⁴யதே³ஶே விமலம்ʼ மணித்³வீபாக்²யாம்ʼ பத³ம்ʼ தே³வி விராஜதே தே .
யது³ச்யதே ஸம்ʼஸ்ருʼதிநாஶகாரி ஸர்வோத்தரம்ʼ பாவனபாவனம்ʼ ச .. 39-2..

அமுதக் கடலின் நடுவில் மணித்வீபம் இருக்கிறது. அதுதான் புவனேஸ்வரியின் இருப்பிடம். மும்மூர்த்திகளும் இங்குதான் விமானத்தில் வந்து புவனேஸ்வரியை தரிசித்தார்கள். இங்கு வந்தால் ஜீவனின் ஸம்சார துக்கம் தீரும். கிருஷ்ணனும் ராதையும் கோலோகத்தில் ராஸமாடினார்கள். அதைவிட மகத்தான இடம் மணித்வீபம்.

3. தத்ராஸ்த்யயோதா,துமயோ மனோஜ்ஞஹ
ஸாலோ; மஹாஸார,மயஸ்த தச்ச
ஏவம் ச தாம்ராது,மயா: கிலாஷ்டா-
தசாதி சித்ரா, வரணா லஸந்தி

தத்ராஸ்த்யயோதா⁴துமயோ மனோஜ்ஞ꞉ ஸாலோ மஹாஸாரமயஸ்ததஶ்ச .
ஏவம்ʼ ச தாம்ராதி³மயா꞉ கிலாஷ்டாத³ஶாதிசித்ரா வரணா லஸந்தி .. 39-3..

மணித்வீபத்தைச் சுற்றி அமுத ஸமுத்திரம். அதைச் சுற்றி 18 கோட்டைகள். இரும்பு, வெண்கலம், தாமிரம், ஈயம், பித்தளை, பஞ்சலோகம், வெள்ளி, தங்கம், புஷ்பராகம், பத்மராகம், கோமேதகம், வஜ்ரம், வைடூர்யம், இந்திரநீலம், முத்து, மரகதம், பவழம், நவரத்னம், அடுத்து இருப்பது சிந்தாமணி கிருஹம். இந்த ஒவ்வொரு கோட்டையிலும் ஒவ்வொருவிதமான காட்சிகளைக் காணலாம். காவல் வீரர்கள், நடமாடும் மயில் கூட்டங்கள், கிணறுகள், தடாகங்கள், அழகான வீடுகள், ஒட்யாணங்கள், சித்தர்கள், திக்பாலர்கள், ஆயுதங்கள், சக்திகள், தேவியின் சேடிகள், மஹேஸ்வரியின் வாகனங்கள், தாமரை மலர், இதுபோன்று பல காட்சிகள் காணலாம். இதுதான் சோடசீ பூஜை என்பதாகும். சாதகன் அம்பாளை மனதில் நிலை நிறுத்தி, பிந்துவைக் குறிவைத்து, ஒவ்வொரு கோட்டையாகத் தாண்டி தேவியிடம் செல்கிறான். ஒவ்வொரு இடத்திலும் ஒவ்வொரு அனுபவம். இறுதியில் வரும் போது தடைகள் அதிகமாகவே வரக்கூடும். அதுதான் யுத்தம் செய்யத் தயாராக இருக்கும் சக்திகள்.

4. தைராவ்ருதம் தே, பதமத்விதீயம்
விபாதி சிந்தா,மணி ஸத்ம தேவி!
ஸந்த்யத்ர ஸத்ஸ்தம்ப, ஸஹஸ்ரரம்ய
ச்ருங்கார முக்த்யா,தித மண்டபாச்ச

தைராவ்ருʼதம்ʼ தே பத³மத்³விதீயம்ʼ விபா⁴தி சிந்தாமணிஸத்³ம தே³வி . 

ஸந்த்யத்ர ஸத்ஸ்தம்ப⁴ஸஹஸ்ரரம்யஶ்ருʼங்கா³ரமுக்த்யாதி³கமண்ட³பாஶ்ச .. 39-4..

18 மதில்களையும் தாண்டினால் சிந்தாமணி கிருஹம். அதன் மத்தியில் தேவியின் இருப்பிடமான, ஆயிரங்கால் மண்டபம். அம்மண்டபத்தின் நான்கு பக்கத்திலும் 4 மண்டபங்கள். சிருங்கார மண்டபம், முக்திமண்டபம், ஞான மண்டபம், ஏகாந்த மண்டபம். அவைகள் பலவிதமான நறுமணங்களோடும், சூரியனுக்குச் சமமான காந்தியுடனும் பிரகாசித்துக் கொண்டிருக்கும்.

5. ப்ரஹ்மாண்டகோடீ;, ஸுகமாவஸந்த
உபாஸகாஸ்தே, மனுஜா: ஸுராச்ச
தைத்யாச்ச ஸித்தாச்ச, ததே தரே ச
யதந்ததோ யாந்தி, பதம், ததேதது

ப்³ரஹ்மாண்ட³கோடீ꞉ ஸுக²மாவஸந்த உபாஸகாஸ்தே மனுஜா꞉ ஸுராஶ்ச . 

தை³த்யாஶ்ச ஸித்³தா⁴ஶ்ச ததே²தரே ச யத³ந்ததோ யாந்தி பத³ம்ʼ ததே³தத் .. 39-5..

மனிதர்கள் பூமியிலும், தேவர்கள் தேவலோகத்திலும் அவரவர்கள் இடத்திலிருந்து தேவியை த்யானம் செய்கிறார்கள். எல்லோரும் விரும்புவது பரமபதம். அதுதான் மணித்வீபம். இதைவிட மஹத்தான இடம் எதுவும் இல்லை.

6. த்வம் மண்டபஸ்தா, பஹுசக்தியுக்தா
ச்ருணோஷி தேவீ, களகீதகானி,
ஞானம், விமுக்திம், ச ததாஸி, லோக
ரக்ஷாமஜஸ்ரம், குருஷே ச தேவி!

த்வம்ʼ மண்ட³பஸ்தா² ப³ஹுஶக்தியுக்தா ஶ்ருʼணோஷி தே³வீகலகீ³தகானி . 

ஜ்ஞானம்ʼ விமுக்திம்ʼ ச த³தா³ஸி லோகரக்ஷாமஜஸ்ரம்ʼ குருஷே ச தே³வி .. 39-6..

மண்டபங்களின் 4 பக்கத்திலும் நறுமணம் கொண்ட மல்லிகை, குந்தம் போன்றவனங்களும், தாமரைத் தடாகங்களும், அமிர்த ரசத்தோடு ரீங்காரம் செய்யும் வண்டுகளும், அன்னங்களும் நிறைந்து இருக்கும்.சிருங்கார மண்டபத்தில் தேவியின் கணங்களின் கானங்கள். மத்தியில் அமர்ந்திருக்கும் தேவியும் மற்றவர்களும் அதைக் கேட்டு மகிழ்வார்கள். முக்தி மண்டபத்தில் ஆத்மாக்களின் பாசத்தை மோசனம் செய்யும் விதத்தை எண்ணியிருப்பாள். ஞான மண்டபத்தில் பாச மோசனத்திற்கான ஞான உபதேசம் செய்கிறாள். அங்கு வருபவர்களுக்கு அருகதை இருந்தால் முக்தியும், ஞானமும் தருகிறாள். ஏகாந்த மண்டபத்தில், இந்த உலகை ரக்ஷிப்பதற்காக மந்திரிணிகளோடு கூடி சிந்திப்பாள். இவைகள் எல்லாம் அம்பாளுக்கு ஒரு லீலைதான்.

7. மஞ்சோஸ்தி சிந்தா,மணிகேஹதஸ்தே;
ப்ரம்மா ஹரீ ருத்ர, இஹே ச்வரச்ச
குரா பவந்த்யஸ்ய;, ஸதாசிவஸ்து
விராஜதே ஸத்,பல கத்வமாப்தஹ

மஞ்சோ(அ)ஸ்தி சிந்தாமணிகே³ஹதஸ்தே ப்³ரஹ்மா ஹரீ ருத்³ர இஹேஶ்வரஶ்ச . 

கு²ரா ப⁴வந்த்யஸ்ய ஸதா³ஶிவஸ்து விராஜதே ஸத்ப²லகத்வமாப்த꞉ .. 39-7..

சிந்தாமணிக்ரஹத்தில் சக்தி தத்வாத்மகமாக இருக்கின்ற 10 படிகளோடு கூடிய ஒரு கட்டில். பிரம்மா, விஷ்ணு, ருத்திரர், ஈஸ்வரன் ஆகிய நால்வரும் அதன் கால்கள். சதாசிவன் அந்த நால்வரையும் இணைக்கும் பலகை. ஸ்ருஷ்டி, ஸ்திதி, ஸம்ஹாரம், திரோதானம், அனுக்ரஹம் இவைகளைச் செய்கிறார்கள். சைவர்கள் இந்த ஈஸ்வர ஸ்வரூபங்களைத் தான் சங்கல்பமாக வணங்கிறார்கள்.

8. தஸ்யோபரி ஸ்ரீ, புவனேஸ்வரி! த்வம்
ஸர்வேசவாமா,கதலே நிஷண்ணா
சதுர்புஜா பூ,ஷண பூஷிதாங்கீ
நிர்வ்யாஜ காருண்யவதீ விபாஸி

தஸ்யோபரி ஶ்ரீபு⁴வனேஶ்வரி த்வம்ʼ ஸர்வேஶவாமாங்கதலே நிஷண்ணா . 

சதுர்பு⁴ஜா பூ⁴ஷணபூ⁴ஷிதாங்கீ³ நிர்வ்யாஜகாருண்யவதீ விபா⁴ஸி .. 39-8..

புவனேஸ்வரி இந்த மஞ்சத்தின் மீது அமர்ந்திருக்கிறாள். சர்வ சௌந்தர்யத்தின் ஒருமித்த ரூபம் தான் அம்பாள். எல்லா பிரம்மாண்டங்களுக்கும் மணித்வீபம் ஒன்றுதான். புவனேஸ்வரியும் ஒன்றுதான். மணித்வீபம் பிரம்மாண்ட கோடிகளின் ஸமஷ்டி. ஸமஷ்டியின் பிரதிபலிப்பே வெஷ்டி. இதுதான் பிரம்மாண்டத்தில் நடக்கிறது.

9. ப்ரதிக்ஷணம் கார,யஸி த்வமிச்சா –
– ஞானக்ரியா- சக்தி,ஸமன்விதாSத்ர
த்ரிமூர்த்திபி! சக்தி,ஸஹஸ்ரயுக்தா
ப்ரமாண்ட ஸர்க்,ஸ்திதி, ஸம்ஹ்ருதீச்ச

ப்ரதிக்ஷணம்ʼ காரயஸி த்வமிச்சா²ஜ்ஞானக்ரியாஶக்திஸமன்விதா(அ)த்ர .
த்ரிமூர்திபி⁴꞉ ஶக்திஸஹஸ்ரயுக்தா ப்³ரஹ்மாண்ட³ஸர்க³ஸ்தி²திஸம்ʼஹ்ருʼதீஶ்ச .. 39-9..

பிரதானமான இச்சாசக்தி, ஞானசக்தி, க்ரியாசக்தி ஆகிய மூன்று சக்திகளும் தேவியின் கூடவே இருப்பார்கள். நிறைய சக்திகள் உண்டு. ஒவ்வொரு பிரம்மாண்டத்திலும் அவரவருக்குத் தேவையான சக்திகளை அம்பாள் தருகிறாள். இந்த சக்திகள் இல்லாமல் ஒரு அணுவும் அசையாது. மணித்வீப வாஸியே அனைத்திற்கும் ஆதாரம். இவள் கண் திறந்தால் ஸ்ருஷ்டியும், கண்மூடினால் பிரளயமும் உண்டாகிறது.

10. ஸா த்வம் ஹி வாசாம், மனஸோSப்யகம்யா
விசித்ரரூபாSஸி, ஸதாSப்ய ரூபா
புர: ஸதாம் ஸன்னி,ஹிதா க்ருபார்த்ரா
ஸதா மனுத்வீப, நிவாஸினீச

ஸா த்வம்ʼ ஹி வாசாம்ʼ மனஸோ(அ)ப்யக³ம்யா விசித்ரரூபா(அ)ஸி ஸதா³(அ)ப்யரூபா . 

புர꞉ ஸதாம்ʼ ஸந்நிஹிதா க்ருʼபார்த்³ரா ஸதா³ மணித்³வீபநிவாஸினீ ச .. 39-10..

ஸுதா ஸிந்தோர் மத்யே ஸுரவிடபி வாடீ பரிவ்ருதே
மணித்வீபே நீபோபவனவதி சிந்தாமணி க்ருஹே/
சிவாகாரே மஞ்சே பரமசிவ பர்யங்க நிலயாம்
பஜந்தி த்வாம் தந்யா: கதிசந சிதாநந்த லஹரீம்//

அந்த தேவியை வருணிக்க எந்த மொழியிலும் வார்த்தைகள் இல்லை. மனதாலும் எட்டமுடியாது. அவள் ஸகுணை அல்ல. நிர்குணை. உண்மை பக்தர்கள் அழைத்தால் உடன், எப்பொழுதும் அவர்கள் முன் வருவாள். அவளே எப்பொழுதும் மணித்வீபத்திலும் இருக்கிறாள். இப்படிப் பெருமைகளைக் கொண்ட அம்பாளை வார்த்தைகளால் வருணிக்க முடியுமா? 18 கோட்டைகளைத் தாண்டி சிந்தாமணி க்ரஹம். அதில் தேவியைக் காண்கிறோம். அது நம்முடைய சிந்தனைச் சக்தியை தட்டி எழுப்புகிறது. பஞ்ச பூதங்களால் ஆனது இந்த சரீரம். அதற்குள் ஒரு ஸூஷ்ம சரீரம். அதில் 5 பிராணன்கள் இருக்கிறது. பிராணன், அபாணன், வியாணன், உதாணன் , ஸமாணன். 10 இந்திரியங்கள். மனம், புத்தி இவைகளுடன் 17 ஆகிறது. அதற்குப் பிறகு அவித்தையால் சூழப்பட்ட காரண சரீரம். மொத்தம் 18. இதற்கும் மேல் தேவி. பிராணன்களையும் இந்திரியங்களையும் அடக்கி, கட்டுப்பாட்டில் கொண்டுவந்தால் அந்த யோகிக்கு ஆத்ம தரிசனம் கிடைக்கும். நமது உடலே மணித்வீபம். அதில் இருக்கும் ஆத்மாதான் அம்பாள். உபாஸனையினால் ஆத்ம தரிசனம் கிடைக்கும். அதனால் கிடைக்கும் ஆனந்தமே அமுத ஸமுத்திரம்.

11. மாதர் மதந்தஹ, கரணே நிஷண்ணா
வித்யாமயம் மாம், குரு பந்தமுக்தம்
பந்தம் ச மோக்ஷம், ச ததாஸ்ய ஸக்தா
தாஸோSஸ்மி தே தேவி!, நமோ நமஸ்தே

மாதர்மத³ந்த꞉கரணே நிஷண்ணா வித்³யாமயம்ʼ மாம்ʼ குரு ப³ந்த⁴முக்தம் .
ப³ந்த⁴ம்ʼ ச மோக்ஷம்ʼ ச த³தா³ஸ்யஸக்தா தா³ஸோ(அ)ஸ்மி தே தே³வி நமோ நமஸ்தே .. 39-11.. 

 சிந்தாமணிக் ரஹத்தில் தேவீ எப்படி இருக்கிறாளோ அப்படியே தன் மனதிலும் இருக்க வேண்டும் என்று இதன் ஆசிரியரான பாலேலி நம்பூதிரி ஆசைப்படுகிறார். தேவிக்கு யாரிடமும் ராகமோ த்வேஷமோ இல்லை. தனக்கு அவித்யையை நீக்கி வித்யையைத் தருமாறு வேண்டிக் கொள்கிறார். அதற்காக மீண்டும் மீண்டும் நமஸ்காரம் செய்கிறார்.

முப்பத்தி ஒன்பதாம் தசகம் முடிந்தது